Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/9194 Esas 2021/1472 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/9194
Karar No: 2021/1472

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/9194 Esas 2021/1472 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, taksirle yaralama suçundan mahkum oldu. Olayda, sanığın sevk ve yönetimindeki minibüsün önünde seyreden aracın yol değiştirmesi sonucu, minibüsün emniyet şeridinde itilmekte olan bir araca arkadan çarparak 3 kişinin yaralanmasına sebep olduğu tespit edildi. Hüküm olarak, TCK’nın 89/4, 62, 51/1-3, 53/6. maddeleri uyarınca sanığın mahkumiyetine karar verildi. Mahkeme, şikayetçilerin katılma taleplerinin olmadığı halde vekalet ücretine hükmedilmesi kararını bozdu ve sanığın temyiz itirazlarını kabul etti. Kararda yer alan kanun maddeleri şöyle açıklanabilir:
- TCK’nın 89/4 maddesi, taksirle yaralama suçunu düzenler.
- TCK’nın 62. maddesi, bir suçun işlenmesinde kusurun ölçüsünü belirler.
- TCK’nın 51/1-3 maddeleri, trafik güvenliğine ilişkin kuralları düzenler.
- TCK’nın 53/6 maddesi, trafik kurallarına uymayan sürücülerin suçlu sayılacağını belirtir.

12. Ceza Dairesi 2019/9194 E. , 2021/1472 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/4, 62, 51/1-3, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü saat 22:00 sıralarında sanık ...’ın sevk ve yönetimindeki minibüs ile seyretmekte iken olay mahalline geldiğinde, önünde aynı yönde seyir halinde bulunan vasıtanın üç şeritli yolun sağdaki şeridine yönelmesi akabinde emniyet şeridi üzerinde yakıtı bitmesi nedeni ile katılanlar ..., ... ile ...’in itmekte olduğu ve sürücü katılan ... ..."in sevk ve yönetimindeki otomobile arkadan çarpması sonucunda iki kişinin basit tıbbi müdahale ile giderilebilir, bir kişinin vücudunda ikinci derecede kemik kırığı oluşacak şekilde, bir kişide de patolojik bulgu saptanmayacak şekilde yaralandığı olayda; sanığın sevk ve yönetimindeki minibüs ile yola gereken dikkati vermemiş, vasıtalara ayrılan yol bölümünde kalacak tarzda seyrine özen göstermeyip önündeki araç ile takip mesafesinde seyretmemiş, yakıtı bitmesi nedeni ile mağdurlar tarafından itilmekte olan Emine ...’in idaresindeki otomobile arkadan önlemsiz vaziyette çarparak olayın meydana gelmesine sebebiyet vermiş, dikkatsiz, özensiz ve nizamlara aykırı hareket etmiş olup olayda asli ve tam kusurlu olduğu,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre,
Kendilerini vekil ile temsil ettiren şikayetçiler ... ve ... ile vekillerinin yargılama sırasında açıkça katılma talepleri olmadığı gibi haklarında katılma kararı da verilmemesine rağmen şikayetçiler lehine vekalet ücretine hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden şikayetçi ... lehine vekalet ücretine hükmedilen hükmün "8" numaralı bölümünün hükümden çıkartılarak yerine; "Katılan ... kendisini vekille temsil ettirdiğinden 1800 TL maktu vekalet ücretinin sanıktan alınarak katılana verilmesine,’’ şeklinde değiştirilmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 15.02.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.