MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi

SUÇ : Rüşvet vermeye teşebbüs
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelendi;
Dairemizce de benimsenen Ceza Genel Kurulunun 14/02/2017 tarihli ve 2015/5-95 Esas, 2017/71 sayılı ve benzer Kararlarında da belirtildiği üzere "suçtan zarar görme" kavramının "suçtan doğrudan doğruya zarar görmüş bulunma hali" olarak anlaşılması gerektiği, keza 3628 sayılı Kanunun 18. maddesinde "...varsa diğer ilgili kamu kurum veya kuruluşlarına bildirilir." hükmünün yer aldığı, sanığın kamu görevlisi olmadığı ve hakkında rüşvet vermeye teşebbüs suçundan dava açıldığının anlaşılması karşısında, sanık hakkında atılı suçtan açılan kamu davasına CMK"nın 237. maddesine göre suçtan doğrudan zarar görmeyen İçişleri Bakanlığının katılma hakkı olmadığı anlaşılmakla, vekilinin temyiz isteminin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE, incelemenin sanığın temyiz itirazlarıyla sınırlı olarak yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
5237 sayılı TCK"nın rüşveti düzenleyen 252. maddesinin 05/07/2012 tarihinde yürürlüğe giren 6352 sayılı Yasanın 87. maddesi ile değişik 4. fıkrasında bu suç için özel teşebbüs hükmünün düzenlendiği ve suç tarihinin de yasa değişikliğinden önce olduğu gözetilerek, özel ve genel teşebbüs hükümlerine göre uygulama yapılıp lehe olan hükmün buna göre belirlenmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Dairemizin 23/11/2009 tarihli ilamı ile bozulmasına karar verilen ve aleyhe temyiz bulunmayan ilk hükümde “6.000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına ve para cezasının birer ay ara ile 10 eşit taksit halinde ödenmesine” karar verilmesine rağmen, temyiz incelemesine konu hükümde 1412 sayılı CMUK"nın 326/son maddesi gereğince verilen cezanın önceki cezadan daha fazla olamayacağı gözetilmeden sanığın 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilerek aleyhe değiştirme yasağına aykırı davranılması,
Rüşvet teklifine konu paranın, suçun işlenmesi için sağlanan maddi menfaat niteliğinde olması nedeniyle TCK"nın 55/1 yerine 52/1. maddesine göre müsadere kararı verilmesi,
Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321 ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA 10/12/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.