Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/40069 Esas 2022/6313 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Nitelikli dolandırıcılık
HÜKÜM : Mahkumiyet
TEMYİZ EDENLER : sanık müdafii, katılan

Anayasa’nın 40/2. ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 34/2, 231/2, 232/6 ve 291/1-2. maddeleri uyarınca karar ve hükümlerde, başvurulabilecek kanun yolu, süresi, sürenin ne zaman başlayacağı, mercii, başvuru şekli ve kanun yollarının açıkça gösterilmesinin zorunlu olduğunun belirtilmesi ve 5271 sayılı CMK'nin 294/1. maddesinde yer alan “Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır.” ile aynı Kanun'un 295/1. maddesindeki "Temyiz başvurusunda temyiz nedenleri gösterilmemişse temyiz başvurusu için belirlenen sürenin bitmesinden veya gerekçeli kararın tebliğinden itibaren yedi gün içinde hükmü temyiz olunan bölge adliye mahkemesine bu nedenleri içeren bir ek dilekçe verilir" şeklindeki düzenlemeler karşısında; somut olayda sanık müdafisine gerekçeli kararın usule uygun olarak tebliğ edilmediği ve sanığın yüzüne karşı 15.01.2019 tarihinde tefhim olunan hükümde 5271 sayılı CMK’nin 295/1. maddesi uyarınca temyiz nedenlerini içerir ek dilekçenin gerekçeli kararın tebliğinden itibaren başlayan (7) günlük süre içerisinde verilmesi gerektiğinin bildirilmediği anlaşılmakla, sanık müdafisine yukarıda açıklanan ilkeler doğrultusunda usulüne uygun şekilde “CMK'nin 295/1. fıkrası uyarınca temyiz nedenlerini bildirir ek dilekçenin gerekçeli kararın tebliğinden itibaren başlayan (7) gün içerisinde verilmesi halinde temyiz talebinin incelenebileceği aksi halde sebep yokluğundan temyiz talebinin reddedileceği” hususlarını içeren meşruhatlı tebligat ile gerekçeli kararın tebliğ edilmesi, sanık müdafisinin temyiz nedenlerini içerir ek temyiz dilekçesi vermesi halinde ise bu hususta ek tebliğname düzenlenmesinden sonra iadesinin temini için dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’na TEVDİİNE, 12.04.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.