22. Hukuk Dairesi 2017/2710 E. , 2017/2252 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, iş sözleşmesinin haksız ve bildirimsiz şekilde işverence feshedildiğini, yalnızca kıdem tazminatının ödendiğini ileri sürerek ödenmeyen ücret, ihbar tazminatı, fazla çalışma, yıllık izin, hafta tatili ile harcırah ve prim alacaklarına hükmedilmesini istemiştir.
Davalının Cevabının Özeti:
Davalı, iş akdinin performans düşüklüğü nedeniyle feshedildiğini, kıdem ve ihbar tazminatı ile Aralık 2007 ayı ücreti, prim, harcırah ve yolluk alacaklarının ödendiğini, diğer alacak taleplerinin ise haksız olduğunu beyanla davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, fazla çalışma ücreti dışındaki alacak kalemleri reddedilmiştir.
Hükmün taraflarca temyizi üzerine, (Kapatılan) Yargıtay 7. Hukuk Dairesince, davacının fazla mesai ücretinin, davacının doktor-eczane ziyaret raporlarının aslı getirtilerek yeniden hesaplanması gerektiği gerekçesiyle karar bozulmuştur.
Mahkemece bozmaya uyularak, davalı işverenden ziyaret raporlarının asıllarının gönderilmesi talep edilmiştir. Davalı işveren, üzerinden uzun zaman geçmesi nedeniyle bu belgelerin muhafaza edilmediğini beyan etmiştir. Mahkemece yeniden bilirkişi incelemesi yaptırılmış ve rapor doğrultusunda hüküm kurulmuştur.
Temyiz:
Karar, davacı vekili tarafından süre tutum dilekçesiyle ve fazla çalışma ücreti hesaplamasında hakkaniyet indirimi uygulanmasına itiraz edilerek temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
Dosyadaki yazılara, toplanan deliller ile kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının temyiz itirazı yerinde değildir.
Bununla birlikte, ""7.481,72 TL brüt fazla mesai ücret alacağının davalıdan 1.000,00 TL"sine dava tarihinden itibaren mevduata uygulanan yasal faiz yürütülerek davalıdan alınıp davacıya verilmesine, fazlaya dair talebin reddine" şeklinde kurulan hüküm, faiz yönünden infazda tereddüt yaratacak biçimde hatalı olmuştur.
Ne var ki, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, hükmün 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 438/7. maddesi uyarınca aşağıda belirtilen şekilde düzeltilerek onanması uygun bulunmuştur.
Sonuç:
Temyiz konusu kararın hüküm fıkrasının birinci bendinde yer alan "7.481,72 TL brüt fazla mesai ücret alacağının davalıdan 1.000,00 TL"sine dava tarihinden itibaren mevduata uygulanan yasal faiz yürütülerek davalıdan alınıp davacıya verilmesine, fazlaya dair talebin reddine" ifadesinin çıkartılarak, "7.481,72 TL brüt fazla çalışma ücret alacağının, 1.000,00 TL"sine dava tarihinden itibaren mevduata uygulanan en yüksek faiz yürütülerek davalıdan alınıp davacıya verilmesine, ıslah edilen tutar için talep edilmediğinden, faiz yürütülmesine yer olmadığına" ifadesinin yazılmasına, hükmün bu şekliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının talep halinde ilgiliye iadesine 14.02.2017 gününde oybirliği ile karar verildi.
