Esas No: 2022/1693
Karar No: 2022/6312
Karar Tarihi: 12.04.2022
Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2022/1693 Esas 2022/6312 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Cumhuriyet savcısı, sanık hakkında 5809 sayılı Kanun'a aykırılık suçundan mahkumiyet kararı verdi. Savcının temyiz iradesi göstermesine rağmen, sonradan temyizden vazgeçtiği görüldü. Sanık tarafından yapılan temyiz talebi incelenirken, ön ödeme sonucu verilen düşme kararlarının da temyiz edilebilirlik sınırının ön ödeme miktarı ile belirlendiği belirtildi. Sanığın hakkında kesinleşen 820 TL adli para cezası nedeniyle temyiz isteminin reddine karar verildi. Kararda, 5271 sayılı CMK'nin 223. maddesinde yer alan hükümler ile 1412 sayılı CMUK'nin 305. maddesinin 2. fıkrasının 1. bendine atıfta bulunuldu. Ayrıca, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun’un geçici 2. maddesi de açıklandı.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5809 sayılı Kanun'a aykırılık
HÜKÜM : Mahkumiyet
Cumhuriyet savcısının 11.11.2021 tarihli süre tutum dilekçesi ile hükmü temyiz iradesi göstermiş olmasına rağmen 09.12.2021 tarihli dilekçe ile temyizden vazgeçtiği anlaşılmakla, sanığın temyiz talebi ile sınırlı olarak yapılan incelemede;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 31.12.2012 tarihli, 2011/3-222 Esas ve 2012/5 Karar sayılı kararında da vurgulandığı üzere, ön ödeme sonucu verilen düşme kararları da 5271 sayılı CMK'nin 223. maddesinde sayılan hükümlerden olup, bu kararların temyiz edilebilirlik sınırının 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereğince hüküm tarihi itibarıyla halen uygulanma zorunluluğu bulunan 1412 sayılı CMUK’nin 305. maddesinin 2. fıkrasının 1. bendine göre saptanması gerektiğinden, ön ödemeye esas alınan miktarın temyiz edilebilirlik sınırını tayin edeceği cihetle; 14/04/2011 tarihli ve 27905 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanan 6217 sayılı Kanun’un 26. maddesi ile değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun’un geçici 2. maddesi uyarınca sanık hakkında doğrudan hükmedilen 820 TL adli para cezasına ilişkin hüküm kesin nitelikte olduğundan, sanığın temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 317. maddesi gereğince REDDİNE, 12.04.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
