Esas No: 2017/6249
Karar No: 2022/1412
Karar Tarihi: 07.02.2022
Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2017/6249 Esas 2022/1412 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararın temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi ve sanık hakkında kasten yaralama suçundan verilen adli para cezasının miktarına göre kesin nitelikte olan hükümün temyiz edilemeyeceği belirtildi. Sanık ve katılanın temyiz talepleri reddedildi. Temyize konu olarak sadece sanık hakkında verilen beraat hükmü ele alındı. Sanığın tehdit suçu kapsamında yargılanması esnasında ilaveli dava zamanaşımı süresinin dolduğu tespit edildi. Bu nedenle verilen hüküm 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK'un 321. maddesi uyarınca bozuldu. Ancak bu durum yeniden yargılama gerektirmediğinden, sanık hakkında açılan kamu davası zamanaşımı sebebiyle düştü. Kararda bahsedilen kanun maddeleri ise şöyle:
- 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi: beraat, mahkumiyet veya hüküm niteliği bakımından ayrı ayrı temyiz edilemeyecek hükümlerin reddine ilişkin düzenleme.
- CMUK'un 317. maddesi: temyize konu hükmün itiraz eden tarafından açıkça belirtilmesi gerektiğini ifade eden düzenleme.
- 5237 sayılı TCK'nin 106/1. maddesi: tehdit suçunun tanımı ve cezasını düzenleyen madde.
- 5237 sayılı TCK'nin 66/1-e maddesi: asli zamanaşımı süresinin belirlenmesinde kullanılan düzenleme.
- 5237 sayılı TCK'nin 67/4. maddesi: ilaveli dava zamanaşımı süresinin belirlenmesinde kullanılan düzenleme.
- CMUK'un 321. maddesi: kesinleşen hükümlerin bozulmasını öngören düzenleme.
- 5271 sayılı CMK'nin 223/8. maddesi: zamanaşımı sebebiyle davanın düşürülmesini düzenleyen madde.
"İçtihat Metni"
İNCELENEN KARARIN;
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tehdit, kasten yaralama
HÜKÜM : Beraat, mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelendi;
5320 sayılı Kanun'a 6217 sayılı Yasa ile eklenen geçici 2. madde gereğince sanık hakkında kasten yaralama suçundan verilen ve doğrudan hükmolunan adli para cezasının miktarına göre kesin nitelikte olan bu hükmün temyizi kabil olmadığından sanığın ve katılanın temyiz taleplerinin 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK'un 317. maddesi uyarınca ayrı ayrı REDDİNE, incelemenin sanık hakkında tehdit suçundan verilen beraat hükmüne yönelik katılanın temyiz itirazlarıyla sınırlı olarak yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Sanığın üzerine atılı tehdit suçunun 5237 sayılı TCK'nin 106/1. maddesinde öngörülen cezasının üst sınırı itibarıyla aynı Kanun'un 66/1-e ve 67/4. maddelerinde belirtilen 8 yıllık asli ve 12 yıllık ilaveli dava zamanaşımı sürelerine tabi olduğu, suç tarihi olan 14/11/2008 ile inceleme günü arasında ilaveli dava zamanaşımı süresinin dolduğu anlaşıldığından hükmün 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden sanık hakkında açılan kamu davasının aynı Yasa'nın 322/1 ve 5271 sayılı CMK'nin 223/8. maddeleri gereğince zamanaşımı sebebiyle DÜŞMESİNE 07/02/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
