Taraflar arasında görülen davada;
Davacı, kayden maliki olduğu 1614 parsel sayılı taşınmazına, dava konusu 1615 sayılı parsel maliki M.K. mirasçılarından davalılar A.ve Y."ın; batı komşusu 1613 sayılı parsel maliki A. G.mirasçılarından olan diğer davalıların müdahale ettiklerini ileri sürüp, elatmanın önlenmesi isteğinde bulunmuş; bilahare diğer mirasçıların davaya dahil edilmeleri ve müdahalelerin önlenmesini istemiş, 8.2.2000 tarihli oturumda, davalı M.hakkındaki talebinden vazgeçtiğini beyan etmiştir.
Davalılar A.Y.ve Y., çekişme konusu taşınmaza müdahale etmediklerini beyan etmişler, diğer davalı ve dahili davalılar, davaya yanıt vermemişlerdir.
Mahkemece, davalı Murat dışındaki davalı ve dahili davalıların müdahalesinin sabit olduğu gerekçesiyle, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Karar, davalılar A.ve Y. K.ile dahili davalı M. K. tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi .raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp, düşünüldü.
                                             KARAR
Dava, çaplı taşınmaza elatmanın önlenmesi isteğine ilişkindir.
Bilindiği üzere;tarafların tüm delilleri toplanıp, tetkik edildikten ve HUMK.nun 376. maddesine göre; son sözleri dinlenip duruşmanın bittiği bildirildikten sonra hakimin; aynı yasanın 388. maddesi uyarınca kararı gerekçesi ile birlikte (tam olarak) yazması ve hüküm sonucunu 389. maddede öngörülen biçimde tefhim etmesi asıldır.
Nevarki, uygulamada söz konusu yasanın 38l. maddesinin son fıkrasının getirdiği ayrıcalığa dayanılarak bazı zorunlu nedenlerle sadece hükmün sonucu tutanağa geçirilip tefhim edilmekte, gerekçeli karar daha sonra yazılmaktadır.
İşte bu gibi hallerde HUMK.nun 389. maddesine uygun olarak tarafların hak ve yükümlülüklerini açıkca gösteren tefhim ile aleniyet ve hukuki varlık kazanan kısa karara daha sonra yazılan gerekçeli kararın uygun olması zorunludur. Esasen kısa kararı yazıp, tefhim etmekle davadan elini çekmiş olan hakimin artık bu kararını değiştirmesine yasal olanak yoktur. Öte yandan, kısa kararla gerekçeli kararın çelişkili olması, yargılamanın aleniyeti, kararların alenen tefhim edilmesine ilişkin Anayasanın l4l. maddesi ile HUMK.nun yukarıda değinilen buyurucu nitelikteki maddelerine de aykırı bir durum yaratır. Ayrıca anılan husus kamu düzeni ile ilgili olup, gözetilmesi yasa ile hakime yükletilmiş bir ödevdir. Aksine düşünce ve uygulama yargı, yargıç ve kararlarının her türlü düşünceden uzak, saygın ve güvenilir olması ilkesi ile de bağdaşmaz.
Değinilen ilke ve yasa hükümleri gözardı edilerek Mahkemece, kısa kararda " davanın kabulüne" gerekçeli kararda ise" davalı M.G.aleyhine açılmış olan davanın vazgeçme nedeniyle reddine, diğer davalılar aleyhine açılan davanın kabulüne" karar veril mek suretiyle kısa karara çelişkili olarak gerekçeli karar yazılması doğru değildir. Hal böyle olunca, hükmün l0.4.l992 gün, l992/7 Esas, l992/4 sayılı Yargıtay İçtihatları Birleştirme Kararı çerçevesinde bir karar verilmek üzere HUMK.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 29.1.2009 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.