Davacı, iş kazası sonucu maluliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine   karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin  reddine  karar vermiştir.
Hükmün, davacı vekili tarafından  temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi
Dava; iş kazası sonucu %35 oranında meslekte kazanma gücünü yitiren davacının maddi tazminat istemine ilişkindir.
İnsan yaşamının kutsallığı çevresinde işveren; işyerinde işçilerin sağlığını ve işgüvenliğini sağlamak için gerekli olanı yapma ve bu husustaki şartaları sğlamak ve araçları noksansız bulundurmakla yükümlü olduğu İş Kanunun 77. maddesinin açık buyruğudur.
Mahkemece; işveren ve işçinin kusurlarının saptaması yönünde; 3 kez rapor alınmış ise de; 12.10.2002 tarihli birinci ve 31.03.2004 tarihli ikinci kusur raporlarını düzenleyen bilirkişiler; İş Kanunu 77. maddesinin öngördüğü koşulları gözönünde tutarak ve özellikle işyerinin niteliğine göre; işyerinde uygulanması gereken işçi sağlığı ve iş güvenliği tüzüğünün ilgili maddelerini incelemek suretiyle; işverenin işyerinde olması gerekli önlemlerin neler olduğu hangi önlemleri alıp almadığını, net olarak ortaya koymadıkları gibi; işçi sağlığı ve iş güvenliği konularında uzman kişiler olmadığından; bu raporların karara dayanak yapılması hatalıdır.
Dosya içerisnde mevcut, işçi sağlığı ve iş güvenliği konularında uzman bilirkişilerin düzenlediği 15.12.2005 tarihli rapor, iş kazasının oluşuna ve olaya uygun olduğu; iş güvenliği tüzük ve iş yasanın uygulamalar değerlendirildiğinde bu rapor esas alınarak sonuca gidilmesi gerekirken; belirtildiği gibi iş güvenliği konusunda uzman olmayan kişilerin düzenledikleri yetersiz bilirkişi raporunun esas alınmak suretiyle yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırıdır.
O halde, davacının  bu yönleri amaçlayan  temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 26.12.2006  gününde oybirliğiyle karar verildi.