MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 2. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 15/11/2012 tarih ve 2012/25-2012/454 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili şirketin 1989 yılında kurulduğunu, müvekkili Şerafettin Şerefoğlu"nun müvekkili şirketin %51, davalı ..."nun %16, davalı ..."nun ise % 33 hissedarı olduğunu, 2004 yılından itibaren davalı ortakların tutum ve davranışlarından kaynaklanan çekişme nedeni ile, şirket ortaklar kurulunun fiilen yapılamadığını, yapılsa bile ana sözleşmenin 17. maddesi hükmü nedeni ile karar alınamadığını, ana sözleşmesinin 17. madesinde yer alan hükmün, hakim ortağı oy hakkından mahrum etmesi sebebiyle 6762 sayılı TTK"nun 537/2. maddesi hükmü karşısında butlanla sonradan sakat hale gelip yok hükmünde olduğunu ileri sürerek, şirket ana sözleşmesinin 17. maddesindeki "Ancak bir ortak bütün ortakların sahip olduğu oy sayısının 1/3 ünden fazlasına sahip olamaz" cümlesinin yok hükmünde olduğunun tespiti ve iptaline karar verilmesini dava ve talep etmiştir.
Davalılar vekili, yeter sayılara ilişkin kanun değişikliğinin ana sözleşmeyi kendiliğinden değiştirmeyeceğini, ana sözleşme hükmünün mahkeme kararıyla değiştirilmesinin mümkün olmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve dosya kapsamına göre, ana sözleşmenin 18. maddesinde şirket ana sözleşmesindeki değişikliğin 6762 sayılı TTK"nun 513. maddesine göre yapılacağının belirtildiği, bu maddede “mukavelede daha yüksek bir nisap öngörülmemiş ise mukavele, sermayenin üçte ikisini temsil eden ortakların kararları ile değiştirilebilir” hükmünün yer aldığı, bu durumda, şirket ana sözleşmesindeki maddenin iptalinin ancak ortaklarca yapılacak genel kurul toplantısında yasada öngörülen toplantı ve karar nisabı oranları sağlanarak alınacak kararla mümkün olduğu gerekçesiyle, davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, temyiz harcı davacıdan peşin alındığından başkaca harç alınmasına mahal olmadığına, 17/12/2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.