Hakaret - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2019/9506 Esas 2020/4600 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hakaret
HÜKÜM : Mahkumiyet

KARAR

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede, başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1- Suç tarihi itibariyle, TCK’nın 151. maddesinde düzenlenen mala zarar verme suçuyla birlikte işlenen hakaret suçu uzlaşma kapsamında olmayıp, yapılan uzlaşma işlemleri bu nedenle de geçersiz ise de, hükümden sonra 02/12/2016 tarihinde yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 34. maddesi ile değişik CMK’nın 253/3. fırkasında yer alan "etkinlik pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar " ibaresi madde metninden çıkarılmakla TCK"nın 151. maddesinin uzlaştırma kapsamına girmiş olması ve sanığa yükletilen mala zarar verme suçundan soruşturma aşamasında şikayet yokluğundan ek kovuşturmaya yer olmadığı kararı verilmesi karşısında, soruşturma aşamasında hakaret suçundan yapılan uzlaşma teklifinin usulsüz kaldığı ve bu nedenle 6763 sayılı Kanunun 35. maddesiyle değişik CMK’nın 254. maddesi uyarınca hakaret suçundan usulünce uzlaştırma işlemleri yerine getirilerek, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi zorunluluğu,
2- TCK"nın 51/1 maddesi uyarınca da, suçu işledikten sonra yargılama sürecinde gösterdiği pişmanlık dolayısıyla tekrar suç işlemeyeceği konusunda bir değerlendirme yapılıp, sonucuna göre bir karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, 6545 sayılı Kanunun 72. maddesiyle, CMK’nın 231/8. maddesinde yapılan değişikliğin suç tarihi itibariyle yürürlükte olmaması nedeniyle, CMK"nın 231. maddesinin uygulanmasına engel mahkumiyeti bulunmayan sanığın kişilik özellikleri ile duruşmadaki tutum ve davranışları gözönünde bulundurularak, yeniden suç işleyip işlemeyeceği konusunda bir değerlendirme yapılıp, sonucuna göre bir karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, “Sanık hakkında kesinleşmiş bir mahkumiyet kararı bulunmasa da İstanbul 16. Sulh Ceza Mahkemesince verilen 2012/663 Esas, 2013/538 karar sayılı ilamı ile kasten yaralama suçundan mahkumiyetine karar verildiği ve hükmün açıklanmasının geri bırakıldığı, ancak sanığın yeniden suç işlediği anlaşıldığından bir daha suç işlemeyeceğine dair kanaat oluşmadığından” şeklindeki gerekçeyle, hapis cezasının ertelenmesine veya hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
3- TCK"nın 53/1-b maddesinde yer alan hak yoksunluğunun uygulanmasına ilişkin hükmün, Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı ile iptal edilmesi nedeniyle uygulanma olanağının ortadan kalkmış olması,
Bozmayı gerektirmiş ve sanık ...’ın temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden tebliğnameye aykırı olarak HÜKMÜN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 18/02/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.