Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/14548 Esas 2020/78 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine incelenen dosya içeriğine göre sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilen diğer sanık ...’in sanık ... adına düzenlenmiş üzerinde herhangi bir tahrifat yapılmayan sınav giriş belgesi ve nüfus cüzdanını kullanmak suretiyle ......lu taşıtlar sürücü adaylığı sınavına girdiği, hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilen diğer sanık ...’in cevap kağıdını sanık adına imzaladığı ve sanığın ismini ve kimlik numarasını yazdığı, ancak sınav esnasında yapılan kontrollerde görevlilerce durumun fark edildiği ve olayın kolluğa bildirildiği eylemde, gözetmenlerce tutulan 29.06.2013 tarihli tutanak ve sanık beyanından anlaşıldığı üzere suça konu sınav cevap kağıdı belgesinin görevlilerce içeriği itibarıyla sahte olduğunun bilinmesi nedeniyle hukuki sonuç doğurmaya elverişli bulunmadığı, bu haliyle 5237 sayılı TCK"nin 204/1. maddesi kapsamında “resmi belgede sahtecilik” suçunun unsurları itibarıyla oluşmayacağı, fiilin 5236 sayılı Kabahatler Kanunu 40. maddesi kapsamında kaldığı gözetilmeden yazılı şekilde hüküm tesisi,
Yasaya aykırı, sanık ...’nın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak sanığın lehine bulunan ve eylemine uyan 5326 sayılı Yasanın 40/1. maddesinde öngörülen idari para cezasının miktarına göre aynı Yasanın 20/2-c maddesinde yazılı soruşturma zamanaşımının eylemin gerçekleştiği 29.06.2013 tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşıldığından, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta 1412 sayılı CMUK’nin 322 ve Kabahatler Kanununun 24. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün bulunduğundan Kabahatler Kanununun 20/1. maddesi uyarınca sanıklar hakkında İDARİ PARA PARA CEZASI VERİLMESİNE YER OLMADIĞINA, 13.01.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.