MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Bakırköy 4. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 05/03/2013 tarih ve 2011/634-2013/136 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, tarafların tasfiye halinde Doğan Triko Sanayi ve Ticaret A.Ş."nin hissedarı olduklarını, davacının anılan şirketin yönetim kurulu başkanı, davalının ise başkan yardımcısı ve tasfiye memuru olduğunu, Bakırköy 3.Asliye Ticaret Mahkemesinin 2008/904 E. Sayılı kararı ile davalının tasfiye memurluğundan azledildiğini, davalının vergi dairesine şikayeti sonucu anılan şirkete resen vergi tahakkuk ettirildiğini, müvekkili tarafından vergi dairesine 78.509,09 TL, tasfiye memuru ücreti olarak da 3.500,00 TL ödeme yapıldığını, yapılan ödemelerin şirket mal varlığından karşılanmasının mümkün olmadığını, müvekkili tarafından yapılan toplam 82.009,09 TL ödemenin davalıya düşen 1/3 lük kısmının tahsili için İstanbul 14. İcra müdürlüğünün 2011/6597 esas sayılı dosyası ile icra takibi başlatıldığını, davalının borca itiraz ettiğini ileri sürerek, itirazın iptaline, davalının %40 tan az olmamak üzere icra tazminatına mahkum edilmesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, müvekkilinin davacıyı şirket yönetimindeki haksızlık ve usulsüzlükleri nedeniyle ilgili mercilere şikayet ettiğini, bunun üzerine şirkete vergi ve cezalar kesildiğini, vergi ve cezalar için müvekkilinin uzlaşmaya gittiğini ve ödenmesi gereken tutarı da ödediğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, dava konusu 78.509,09 TL vergi borcunun tasfiye dönemi öncesinine ait olup, 52,149,09 TL"sinin ..., 26.360,00 TL"sinin Ahmet Nadir Ülkü tarafından ödendiği, bu durumda davacının ödemeyi kanuni temsilcilerin sorumluluğu bakımından kendi adına değil, tasfiye halinde şirket adına yapmış olduğunun kabulü gerektiği, şirket yevmiye defterinde söz konusu ödemelerin şirketin ortaklara borcu olarak kaydedildiği, davacının alacağını davalıdan değil, ortağı oldukları tasfiye halindeki şirketten talep etmesi bunun için de şirketin tasfiyesinin sonucunu beklemesinin zorunlu olduğu gerekçesiyle, davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
1- Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2- Dava, husumetten reddedildiğine göre karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinin 7/2. maddesi uyarınca gösterilen dava değeri üzerinden maktu vekalet ücretini geçmemek üzere nispi vekalet ücreti verilmesi gerekir ise de, bu yanlışlığın düzeltilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden hükmün düzeltilerek onanması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin diğer temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bentlerde açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün 3. bendinde yer alan ""...3256,99 TL..."" ibaresinin hükümden çıkarılarak yerine ""....1.320,00TL..."" ibaresinin eklenmek suretiyle kararın düzeltilerek ONANMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 16.12.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.