Tebliğname No : 2015/22880 Kanun Yararına Bozma

Kasten yaralama suçundan sanık O.. K.."un, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 86/2. maddesi gereğince 4 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, cezasının aynı Kanun"un 58/6-7. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve infazından sonra denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına dair Kütahya 1. Sulh Ceza Mahkemesinin 29/05/2009 tarihli ve 2008/570 esas, 2009/438 sayılı kararının sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 3. Ceza Dairesinin 19/02/2013 tarihli ve 2011/38362 esas, 2013/6325 sayılı kararı ile bozulmasını müteakip, sanığın 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 86/2 ve 29. maddeleri gereğince 1 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, cezasının aynı Kanun"un 50/1-a. maddesi uyarınca 600.00 Türk lirası adli para cezasına çevrilmesine ilişkin aynı Mahkemenin 20/12/2013 tarihli 2013/318 esas, 2013/959 sayılı kararına karşı Adalet Bakanlığı"nın 13.01.2015 tarih ve 2014/1190 – 2691 sayılı yazısıyla kanun yararına bozma isteminde bulunulduğundan bu işe ait dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 29.01.2015 tarih ve 2015/22880 sayılı tebliğnamesi ile Dairemize gönderilmekle incelendi.
Mezkur ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre, sanık hakkında kasten yaralama suçundan Kütahya 1. Sulh Ceza Mahkemesinin 29/05/2014 tarihli ve 2008/570 esas, 2009/438 sayılı kararı ile kurulan hüküm Yargıtay 3. Ceza Dairesinin 19/02/2013 tarihli ve 2011/38362 esas, 2013/6325 sayılı kararı ile sanığın adli sicil kaydında bulunan elektrik enerjisi hakkında hırsızlık suçundan mahkumiyetine ilişkin ceza hükmü ile ilgili olarak, 6352 sayılı Kanun hükümleri gereği, mahkemesinden sonucu sorulmak sureti ile tekerrür hususu yönünden ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 231/5. maddesi yönünden yeniden değerlendirme yapılması gerektiği belirtilerek bozulduğu; mahkemece bozma ilamına uyulmasına karar verildiği halde, bu kez tekerrüre ilişkin mahkemece yapılacak araştırma ve araştırma ile oluşacak sonuca göre, tekerrür hükmü ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 231/5. maddesi yönünden değerlendirme yapılmadan ve anılan bozma ilamı gerekleri yerine getirilmeden yazılı şekilde karar verilmesinde; isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı CMK"nin 309. Maddesi gereğince anılan kararın bozulması lüzumunun ihbar olunduğu anlaşıldı.

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Dosyanın incelenmesinde; Yargıtay 3. Ceza Dairesinin 19/02/2013 tarihli ve 2011/38362 esas, 2013/6325 sayılı bozma ilamından sonra mahkemece bozmaya uyularak, tekerrüre esas alınan ilam yönünden Kütahya 2. Asliye Ceza Mahkemesinden 6352 sayılı anunun geçici 2. maddesi uyarınca ek karar verilip verilmediğinin sorulduğu, mahkemece söz konusu dosyada ek karar verilmediğinin bildirildiği, kanun yararına bozma konusu yapılan Kütahya 1. Sulh Ceza Mahkemesinin 20/12/2013 tarihli 2013/318 esas, 2013/959 sayılı kararında, bozmadan sonra belirlenen hapis cezasının adli para cezasına çevrildiği, sonuç ceza adli para cezası olduğundan kanunen tekerrür hükümlerinin uygulanamayacağı, sanığın adli sicil kaydı nedeniyle hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verildiği anlaşılmakla; mahkemenin kararında herhangi bir isabetsizlik bulunmadığından Adalet Bakanlığı"nın kanun yararına bozma isteyen yazısına dayanan tebliğnamede ileri sürülen düşünce yerinde görülmeyerek kanun yararına bozma talebinin REDDİNE, dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 04.03.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.