MAHKEMESİ : Bandırma Sulh Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 28/03/2013
NUMARASI : 2013/399-2013/431

A.. A.. ile D.. (D..) A.. ve G.. A.. ile aralarındaki aile konutunun eşe özgülenmesi davasının görevsizlik nedeni ile reddine dair Bandırma Sulh Hukuk Mahkemesi"nden verilen 28.03.2013 gün ve 399/431 sayılı hükmün Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresinde istenilmiş olmakla; dosya incelendi, gereği düşünüldü:

KARAR

Davalı karşı davacı A.. A.. vekili karşı dava dilekçesinde dava konusu Balıkesir ili, Bandırma ilçesi, Paşabayır Mahallesi 1582 ada nolu parselde kayıtlı kat nolu bağımsız bölümün davacı karşı davalıların murisi ile müvekkili A.. A.."ın ortak konutu olduğunu, TMK"nun 652. maddesi gereğince müvekkili adına miras hakkına mahsuben aile konutu olarak özgülenmesini ve mülkiyet hakkının da müvekkili A.. A.."a verilmesini istemiştir.
Davacı karşı davalılar vekili istemin reddini savunmuştur.
Mahkemece, Yargıtay 6. Hukuk Dairesi"nin bozma ilamında değinildiği üzere, özgüleme davasına konu taşınmazın değerinin mahkemenin görev sınırını aştığı, 01.10.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6100 sayılı HMK ile asliye hukuk mahkemeleri ve sulh hukuk mahkemeleri arasındaki görev sınırı kaldırılarak değere bakılmaksızın alacak davalarında asliye hukuk mahkemelerinin görevli hale getirildiği, 6100 sayılı HMK"nun 2. maddesinde bu hususun açıkça düzenlendiği, görev hususu dava şartı olup 6100 sayılı HMK"nun 115. maddesi uyarınca mahkemece davanın her aşamasında kendiliğinden araştırılacağı ve öncelikle görev hususunun değerlendirilmesi gerektiği anlaşıldığından, dava konusu Bandırma İlçesi Paşabayır Mahallesi 1582 ada 3 parsel sayılı taşınmazda kayıtlı kat nolu bağımsız bölüm için açılan karşı davanın işbu davadan ayrılmasına görev hususu dava şartı olduğundan HMK 114/c ve 115/2 maddesi gereğince davanın usulden reddine, mahkemenin görevsizliğine, talep halinde dosyanın yetkili ve görevli Asliye Hukuk Mahkemesi"ne gönderilmesine karar verilmiş, karar davalı karşı davacı A.. A.. vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Bilindiği üzere, 4721 sayılı TMK"nun 652. maddesine göre; eşlerden birisinin ölümü hâlinde tereke malları arasında ev eşyası veya eşlerin birlikte yaşadıkları konut varsa; sağ kalan eş, bunlar üzerinde kendisine miras hakkına mahsuben mülkiyet hakkı tanınmasını isteyebilir. Haklı sebeplerin varlığı hâlinde, sağ kalan eşin veya mirasbırakanın diğer yasal mirasçılarından birinin istemi üzerine, mülkiyet yerine intifa veya oturma hakkı tanınmasına da karar verilebilir. Mirasbırakanın bir meslek veya sanat icra ettiği ve alt soyundan birinin aynı meslek ve sanatı icra etmesi için gerekli olan bölümlerde, sağ kalan eş bu hakları kullanamaz. Tarımsal taşınmazlara ilişkin miras hukuku hükümleri saklıdır ve aynı yasanın 658. maddesi ile; mirasçılar özgülenme değerinde uyuşamazlarsa, bu değer sulh hâkimi tarafından belirlenir hükümleri düzenlenmiştir.
TMK"nun 652. maddesi uyarınca sağ kalan eş miras payı karşılığında mülkiyet hakkının tanınmasını isteyebilir. Bu durumda aynı Kanunun 658. maddesinde de, açıkça vurgulandığı üzere görevli mahkeme Sulh Hukuk Mahkemesi olarak belirlenmiştir. Sağ kalan eşin, miras bırakanın terekesinden olan alacağına mahsuben, taşınmazın kendi adına özgülenmesi istemi ile TMK"nun 652. maddesi gereğince açılan bu davada görevli mahkeme Sulh Hukuk Mahkemesidir. Dava konusu konutun miras hissesine mahsuben özgülenme istemi konusunda TMK"nun 658. maddesi gereğince Sulh Hukuk Mahkemesi görevli olduğundan mahkemece işin esasına girilerek bir karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde davanın usulden reddi ile görevsizlik kararı verilmesi doğru değildir. Kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı karşı davacı A.. A.. vekilinin temyiz itirazları yerinde olduğundan kabulüyle hükmün 6100 sayılı HMK"nun Geçici 3. maddesi yollamasıyla 1086 sayılı HUMK"nun 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA, taraflarca HUMK."nun 388/4. (HMK m.297/ç) ve HUMK"nun 440/I maddeleri gereğince Yargıtay Daire ilamın tebliğinden itibaren ilama karşı 15 gün içinde karar düzeltme isteğinde bulunulabileceğine, 24,30 TL peşin harcın istek halinde temyiz eden davacıya iadesine, 02.06.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.