Davacı,  01.06.1995-01.11.2004 tarihleri arasında tarım Bağ-Kur sigortalısı olduğunun tesbitine, 01.11.2004 tarihi itibari ile başlatılmış olan sigortalılık süresine eklenmesine   karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  sonra  düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Hakimin son oturumda tutanağa yazdırıp tefhim ettiği karar, esas karar olup, sonradan yazılan gerekçeli kararın bu karara aykırı olmaması gerekir. Oysa zaptın 27.09.2006 günlü oturumda tefhim edilen kısa karar ile gerekçeli kararın aykırı olduğu zaptın ve kararın incelenmesinden açıkça anlaşılmaktadır. 27.09.2006 günlü oturumda davacının Tarım Bağ-kur sigortalısı olduğunun 01.06.1995 tarihinden  itibaren tespitine karar verilmişken; gerekçeli kararda kısa karara aykırı olarak 01.07.1994 tarihinden itibaren hüküm kurulduğu görülmektedir.  Öte yandan konuyla ilgili 10.04.1992 günü ve 1991/7 Esas, 1992/4 Karar sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca bu aykırılığın giderilmesi suretiyle gerçeğe ve hukuka uygun bir karar verilmesi gereği açıktır. Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular gözetilmeksizin yazılı biçimde karar verilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde davalı Kurum vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
Sonuç: Yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, bozma nedenine göre davalı vekilinin diğer temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına, 21.12.2006 gününde oybirliğiyle karar verildi.