Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/3859 Esas 2022/6566 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Defter, kayıt ve belgeleri gizleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

1) Sanık hakkında yetkilisi olduğu ... Nakliyat ... Ltd. Şti.nin 2008 takvim yılına ilişkin defter, kayıt ve belgelerini gizlediği iddiasıyla açılan kamu davasında; sanığın savunmasında, şirketin sahibinin ... olduğunu, bu kişinin yanında çaycı olarak çalıştığını, şirketin faaliyetiyle ilgisinin bulunmadığını beyan etmesi; ...’in vergi müfettişi tarafından alınan ifadesinde, şirketin 2 veya 3 sene önce incelemeye girdiğini, Vergi Müfettişi ...’e verdikleri belgelerin kendilerine iade edilmediğini beyan etmesi karşısında; suç ve cezanın şahsiliği ilkesine bağlı olarak sorumluluğun, suçun şeklî sorumlusuna değil, ayrıntısını bilen ve oluşumunda rolü olan kişiye ait olduğu dikkate alınarak, maddi gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde tespiti bakımından; ibrazı istenen defter ve belgelerin Vergi Müfettişi ...’e teslim edilip edilmediği, defter ve belgeler anılan müfettiş tarafından teslim alınmış ise mükellef şirketin yetkilisi veya temsilcisine iade edilip edilmediği araştırılarak varsa buna ilişkin teslim tesellüm tutanaklarının asılları veya onaylı örneklerinin getirtilip incelenmesi, sanığın savunmasında adı geçen ...’in tanık sıfatıyla duruşmaya çağrılarak CMK'nin 48. maddesi uyarınca çekinme hakkı hatırlatıldıktan sonra, sanığın tanıyıp tanımadığı, şirketin faaliyeti ile kimin ilgilendiği, hangi sıfatla şirketin işlerini takip ettiği, ibrazı istenen defter ve belgeleri sanığa teslim edip etmediği, teslim etmemiş ise sebebinin sorulması, teslim etmiş ise teslim tutanağının istenip dosya içine konulması, mükellef şirket hakkında düzenlenen 20.06.2013 tarihli vergi suçu raporunun 1. sayfasında basım bilgileri açıklanan belgelerin kim tarafından şipariş edilip teslim alındığının ilgili matbaadan sorulması, sonucuna göre tüm deliller birlikte tartışılarak sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, eksik araştırma ve inceleme ile mahkûmiyet hükmü kurulması,
2) Kabule göre de; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 14.04.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.