Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/3102 Esas 2022/6476 Karar Sayılı İlamı

İNCELENEN KARARIN;
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mühür Bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

5271 sayılı CMK’nin 231/8-son cümlesi uyarınca, hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının kesinleştiği 27.12.2011 tarihinden, denetim süresi içinde ikinci suçun işlendiği 17.10.2012 tarihine kadar dava zamanaşımının durduğu gözetilerek yapılan incelemede;
Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanık müdafisinin diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir, ancak;
1)Mühür bozma suçundan açılan kamu davasında, UYAP sistemi üzerinden yapılan sorgulamada, sanık hakkında aynı iş yerinde muhtelif tarihlerde mühür bozma suçunu işlediği iddiasıyla Bursa 13.Asliye Ceza Mahkemesi'nin 2011/632 Esas, Bursa 4.Asliye Ceza Mahkemesinin 2014/118 Esas, Bursa 7.Asliye Ceza Mahkemesinin 2014/339 Esas, ve Bursa 14.Asliye Ceza Mahkemesinin 2014/106 Esas sayılı dosyalarında yargılama yapılıp hüküm kurulduğu anlaşılmakla, gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde belirlenmesi, mükerrer yargılama yapılmaması ve zincirleme suç hükümlerinin değerlendirilmesi açısından; sanık hakkında yukarıda anılan dava dosyaları ve aynı iş yeri ile ilgili olarak mühür bozma suçundan açılmış başka davalar bulunup bulunmadığı araştırılıp varsa bu dosyalar da duruşmaya getirtilip incelenerek davaların aynı iş yerlerine ilişkin olduklarının tespiti halinde mümkünse birleştirilmesi, aksi halde bu davayı ilgilendiren kısımlarının onaylı örnekleri dosya içerisine konulup, hukuki kesintiyi oluşturan iddianamelerin düzenlendiği ve suçun işlendiği tarihler saptanarak, sanığın eylemlerinin ayrı suçları oluşturup oluşturmadığı ya da zincirleme suç niteliğinde olup olmadığının belirlenmesi ve sonucuna göre hukuki durumunun tayin ve takdiri gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devamla karar verilmesi,
2)Kabule göre de; kasten işlenmiş suçlardan dolayı hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olan ve kazanılmış hakka konu edilemeyen 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinde düzenlenen hak yoksunluklarına hükmedilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafisinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, aleyhe temyiz olmadığından aynı Kanunun 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış hakkının saklı tutulmasına, 14.04.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.