Sahte fatura düzenleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/4614 Esas 2020/65 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜM : Sanık hakkında 2004 takvim yılında işlenen suçtan; ret 2005-2006 takvim yılında işlenen suçtan; mahkumiyet

Katılan vekilinin 12.08.2015 havale tarihli temyiz dilekçesi ile sanık hakkında “2004 takvim yılında sahte fatura düzenleme“ suçundan verilen ret kararına yönelik temyiz isteminde bulunduğu gözetilerek, katılan vekili yönünden bu hükme hasren yapılan temyiz incelemesinde;
Kamu davası hakkında mükerrerlik nedeniyle ret kararı verilebilmesinin 5271 sayılı CMK"nin 223/7. maddesi uyarınca mümkün olduğu ve anılan maddeye göre sadece "aynı fiil nedeniyle aynı sanık için önceden verilmiş bir hüküm veya açılmış bir dava varsa davanın reddine" karar verilebileceği cihetle; dosyadaki mevcut bilgi ve belgeler ışığında, Mahkemenin mükerrer dava nedeniyle ret kararına dayanak olan Kadıköy 4. Asliye Ceza Mahkemesi‘nin 14.06.2011 tarihli 2009/245 Esas ve 2011/461 Karar sayılı dosyası ile iş bu dava dosyası arasında mükerrerlik bulunmadığı anlaşılmakla, yargılamaya devamla davanın esası hakkında bir karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde yanlış değerlendirme ile davanın reddine karar verilmiş ise de; zamanaşımının olumsuz bir muhakeme şartı olarak kovuşturmaya engel olduğunun kabul edilmesi karşısında;
Sanığa yüklenen “2004 takvim yılında sahte fatura düzenlemek” suçunun gerektirdiği cezasının türü ve üst sınırına göre, suç tarihinde yürürlükte bulunan ve sanığın lehine olan 765 sayılı TCK’nin 102/4 ve 104/2. maddelerinde öngörülen 7 yıl 6 aylık uzatılmış dava zamanaşımının, suç tarihinden hüküm tarihine kadar gerçekleştiği; “2005 ve 2006 takvim yıllarında sahte fatura düzenlemek” suçlarının ise, 213 sayılı VUK’nin 359/b-1. maddesindeki cezasının üst sınırına göre 5237 sayılı Kanun"un 66/1-e ve 67/4. maddelerinde öngörülen dava zamanaşımlarının, en aleyhe kabulle “31.12.2005“ ve “31.12.2006“ olan suç tarihlerinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşılmış, sanık müdafi ve katılan vekilinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta aynı Kanun’un 322. maddesinde öngörülen yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, sanık hakkında açılan kamu davalarının gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle 5271 sayılı CMK’nin 223/8. maddesi uyarınca DÜŞMESİNE, 13.01.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.