Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2017/2106 Esas 2020/2846 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki itirazın iptali davasının bozma ilamına uyularak yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine yönelik verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
- K A R A R -
Davacı vekili; müvekkilinin davalı kooperatifin üyesi olduğunu, davalı kooperatifin diğer üyelerden fazla olarak müvekkilinden toplamda 2.700,00 TL tahsilat yaptığını, bu alacağın 2.200,00 TL"lik kısmı için Ankara 27. İcra Müdürlüğünün 2012/5518 E. sayılı dosyası üzerinden icra takibinde bulunulduğunu, davalının kötü niyetli olarak takibe itirazı neticesinde takibin durduğunu ileri sürerek; borçlunun haksız itirazının iptali ile takibin devamına ve %40 icra inkar tazminatına hükmedilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; davacının ödeme makbuzlarından 09/12/1999 tarihli 00100 numaralı makbuzun kooperatif için geçerli karşılığı olan bir makbuz olmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece davanın reddine dair verilen karar davalı vekilinin temyizi üzerine Dairemizin 29/12/2014 tarih 2014/4554E.-2014/8548 K. sayılı ilamı ile uyuşmazlığın 09.12.1999 tarih ve 100 makbuz nolu 2.200,00TL"lik ödemeden kaynaklandığı, Ankara 7. Sulh Hukuk Mahkemesi"nin 29.12.2011 tarih ve 2011/897 Esas, 2011/2532 Karar sayılı dosyasının kesinleşmediği, mahkemece, aynı taraflar arasındaki aynı ödeme makbuzuna ilişkin uyuşmazlığa ilişkin her iki dava arasında bağlantı olduğu gözetilerek, anılan dosyanın kesinleşmesi beklenip, sonucuna göre bir karar verilmesi gerektiği gerekçesiyle bozulmuştur.
Mahkemece bozma ilamına uyma kararı sonucu yapılan yargılamada; Ankara 7. SHM" in 2006/1085E., 2011/897K sayılı dosyasında davalı kooperatifin, davacıdan Şubat 2005 tarihi itibari ile alacağının bulunmadığı belirlendiği, hükmün kesinleştiği, davacının delil olarak dayandığı makbuzun kooperatif kayıtlarında yer almadığı, 09/12/1999 tarihli makbuzun sonradan düzenlendiği kanaatinin hasıl olduğu, genel kurul kararlarında belirlenen aidat miktarı da nazara alındığında, davacının fazladan aidat ödemesini gerektirir bir durumun bulunmadığı kanaatine varıldığından davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacı vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenden alınmasına, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere 16.09.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.