Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki alacaklı vekili tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü :
HUMK.nun 429. maddesine göre, bozma kararı üzerine yapılan duruşmada mahkeme, kararında direnebilir. Burada gerçek direnme kararı, mahkemenin bozma kararı sonrası hiç inceleme yapmaksızın vermiş olduğu ve eski (bozulan) kararın aynı olan bir karardır. Mahkeme bozma kararından sonra bozmaya eylemli uymuş ise kararını direnme olarak nitelese dahi bu karar direnme kararı olmayıp yeni bir karardır.
Somut olayda ise Dairemizin 12.04.2007 tarih ve 2007/3449 E., 2007/7124 K. sayılı bozma ilamına 12.03.2008 tarihinde mahkemece uyulmamasına ve eski kararda direnilmesine karar verildiği, direnme kararının süresinde temyizi sonunda Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 17.09.2008 tarih ve 2008/12-530-517 sayılı kararı ile direnme kararı, HUMK.nun 388. maddesine muhalefet edildiğinden bahisle bozulmuştur.
Yerel mahkemenin direnme kararı, davayı sona erdiren temyizi mümkün olan son kararlardandır. Direnme kararı ile mahkeme davadan elini çeker ve davayı sona erdirmiş olur. Bu aşamada yapılması zorunlu iş, gerekçeli kararı Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun bozma kararı doğrultusunda yazıp göndermekten ibarettir. Hukuk Genel Kurulu, direnme üzerine eski kararı bozmadıkça, ilk mahkeme hakimi yazılı sebeple geri gelen dosyayı alıp yeni hüküm veremez. Mahkemenin yukarıdaki ilkelere aykırı olarak Yargıtay Hukuk Genel Kurul kararı sonrası verdiği 14.10.2009 tarihli hüküm temyiz edilmiş olup, gereğinin takdir edilmesi için dosyanın Yargıtay Hukuk Genel Kuruluna gönderilmesine karar verilmiştir.
SONUÇ  : Yukarıda açıklanan nedenlerle 12.03.2008 tarihli direnme kararı gözetilerek mahkemenin 14.10.2009 tarihli kararı ile ilgili temyiz incelemesi yapılmak üzere dosyanın Yargıtay Hukuk Genel Kuruluna gönderilmesine, 27.04.2010 gününde oybirliğiyle karar verildi.