MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen davada Burdur 2. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 17.07.2012 tarih ve 2011/263-2012/235 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, Burdur Gazetesi"nin 04.04.1954 tarihinde kurulduğunu, kurucu sahibi ..."nın vefatından sonra 23.4.1992 tarihinde tüm mirasçılarının imtiyaz hakkından müvekkili lehine feragat ettiğini ve imtiyaz hakkının müvekkiline geçtiğini, ancak müvekkilinin yurt dışında olduğu bir sırada imzasının taklit edilmesi suretiyle gazete isim hakkının ..."ya devredildiğini, bu devrin aslında olmadığını ve sahte olarak düzenlendiğini ileri sürerek Burdur Gazetesi imtiyaz hakkının müvekkiline ait olduğunun tespitine ve tesciline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacının yıllardır davaya konu ettiği gazetede çalıştığını, bu gazeteden bordro imzalayarak ücret aldığını, davaya konu edilen imtiyaz hakkının kime ne zaman geçtiğini bilecek durumda olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, Burdur Gazetesi"nin 23/04/1992, 31/08/1994 tarihli nüshalarında kurucusunun ..., sahibinin ise ..., 01/09/1994, 02/02/1999, 10/08/1995, 30/03/1995, 08/06/1996 tarihli gazete nüshalarında, sahibinin ..., genel yayın yönetmenin ..., muhabir ..., 03/02/1999 tarihli nüshası incelendiğinde de, sahibinin ..., genel yayın yönetmenin ... olarak gözüktüğü, davacı vekilinin diğer dosyaya sunduğu beyanlardan davacının 01/09/1994 tarihinde yapılan devri 30/12/1996 tarihinde öğrendiğinin ve davacının 12/09/2009 tarihine kadar gazetede muhabirlik ve yazı işleri müdürlüğü görevinde bulunduğunun anlaşıldığı, ayrıca dosyada bulunan ve davacı tarafından resmi makamlara sunulan dilekçelerden de davacının 31/08/1994 tarihinde bu devrin gerçekleştirildiğini bildiğinin anlaşıldığı ve buna rağmen davacının bu talebinin Medeni Kanun"un 2. maddesi gereğince hakkın kötüye kullanılması olduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 03,15 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 16.12.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.