Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/12979 Esas 2022/6479 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Bilişim sistemlerinin, banka veya kredi kurumlarının araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık, resmi belgede sahtecilik
HÜKÜMLER : Beraat, mahkumiyet


1-Sanık ... hakkında nitelikli dolandırıcılık ve resmi belgede sahtecilik suçlarından verilen beraat hükümlerine yönelik katılan ... vekilinin; sanık ... hakkında resmi belgede sahtecilik suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik sanık ... müdafisinin temyizlerinin incelemesinde;
Sanık ... hakkında resmi belgede sahtecilik suçundan kurulan hüküm yönünden, 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Sanık ...'in üzerine atılı resmi belgede sahtecilik suçu yönünden, yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hukuka uygun yöntemlerle elde edilen delillerin değerlendirilerek fiilin sanık ... tarafından işlendiğinin tespit edildiği, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, cezanın kanuni takdir sınırlarında uygulandığı; sanık ...’nın üzerine atılı nitelikli dolandırıcılık ve resmi belgede sahtecilik suçları yönünden ise yüklenen suçların sanık ... tarafından işlendiğinin sabit olmadığı dosya içeriğine uygun şekilde gerekçeleri gösterilerek Mahkemece kabul ve takdir kılınmış olmakla, sanık ... müdafisi ve katılan ... vekilinin temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden mahkûmiyet ve beraate ilişkin hükümlerin ONANMASINA,
2-Sanık ... hakkında nitelikli dolandırıcılık suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik sanık ... müdafisinin temyizinin incelemesinde;
Sanığın eyleminin TCK 158/1-j maddesinde belirtilen banka veya diğer kredi kurumlarınca tahsis edilmemesi gereken bir kredinin açılmasını sağlamak maksadıyla nitelikli dolandırıcılık suçunu oluşturmasına rağmen, suç vasfında yanılgıya düşülmek suretiyle 5237 sayılı TCK’nın 158/1-f maddesinde belirtilen banka veya kredi kurumlarının araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık suçundan mahkumiyet hükmü tesisi sonuca etkili görülmediğinden bozma nedeni yapılmamış, 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte infaz aşamasında yeniden değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.

Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanık ... müdafisinin diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir, ancak
5237 sayılı TCK'nın 158. maddesinin 1. fıkrasının (e), (f) (j) ve (k) bentlerinde sayılan hallerde, adli para cezası belirlenirken, tespit olunacak temel gün, suçtan elde olunan haksız menfaatin iki katından az olmayacak şekilde asgari bu miktara yükseltilerek belirlenecek gün sayısı üzerinden arttırma ve eksiltmeler yapıldıktan sonra ortaya çıkacak sonuç gün sayısı ile bir gün karşılığı aynı Kanun'un 52. maddesi uyarınca, 20-100 TL arasında takdir olunacak miktarın çarpılması suretiyle tespit edilmesi gerektiği gözetilmeden, adli para cezasına esas alınması gereken tam gün sayısı doğru belirlendikten ve indirimler yapıldıktan sonra, doğrudan haksız menfaatin iki katı adli para cezası belirlenmesi suretiyle, sanık hakkında fazla adli para cezası tayini,
Yasaya aykırı, sanık ... müdafisinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak düzeltilmesi mümkün olduğundan, hüküm fıkrasından adli para cezasına mahkumiyete ilişkin uygulamanın çıkartılarak yerine, “Sanığın, 5237 sayılı TCK'nin 158/1-f, son maddesi gereğince 3.900 gün adli para cezası ile cezalandırılmasına, aynı Kanun'un 62. maddesi gereğince cezasından 1/6 oranında indirim yapılarak 3.250 gün adli para cezası ile cezalandırılmasına, aynı Kanun'un 52/2 maddesi gereğince günlüğü 20.00.TL'den hesap edilmek üzere sonuç olarak 65.000.TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibaresinin eklenilmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA,14.04.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.