Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/3452 Esas 2022/6567 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Sahte fatura kullanma, defter, kayıt ve belgeleri gizleme

Katılan vekilinin temyizinin sanık hakkında “defter, kayıt ve belgeleri gizleme” suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik olduğu gözetilerek yapılan incelemede:
A) “2008 takvim yılında sahte fatura kullanma” suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanık müdafisinin temyizinin incelenmesinde:
Sanık hakkında “2008 takvim yılında sahte fatura kullanma” suçundan açılan kamu davasında; suça konu faturaların KDV indiriminde kullanılması nedeniyle, kullanılan en son tarihli faturaya göre, suç tarihinin 25.10.2008 olduğu gözetilerek yapılan incelemede:
Sanığa yüklenen suçun Kanundaki cezasının türü ve üst sınırına göre, 5237 sayılı TCK’nin 66/1-e ve 67/4. maddelerinde öngörülen olağanüstü dava zamanaşımının, suç tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği ve bu itibarla sanık müdafisinin temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca diğer yönleri incelenmeyen hükmün BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanun’un 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, sanık hakkındaki kamu davasının gerçekleşen olağanüstü dava zamanaşımı nedeniyle 5271 sayılı CMK’nin 223/8. maddesi uyarınca DÜŞMESİNE,
B) “Defter, kayıt ve belgeleri gizleme” suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanık müdafisi ve katılan vekilinin temyizlerinin incelenmesinde:
Sanık hakkında, yetkilisi olduğu şirkete ait (varlığı noter tasdik kaydı ile sabit olan) 2008 takvim yılı yevmiye defterini ibraz etmediği iddiasıyla açılan kamu davasında; sanık savunmasında, yevmiye defterinin çalındığını, buna ilişkin Şişli Cumhuriyet Başsavcılığına şikayet dilekçesini vermiş olduğunu ve bu durumu vergi dairesine bildirdiğini savunmuş ise de, dosya kapsamına göre, Şişli Cumhuriyet Başsavcılığı ve ... ... Müdürlüğüne verilen dilekçelerin fatura koçanlarının çalınmasına ilişkin olduğu, defterlerin çalındığına ilişkin herhangi bir ihbar, bildirim, şikayet veya belge bulunmadığı anlaşılmakla; 5271 sayılı CMK'nin 217. maddesi uyarınca duruşmadan edindiği kanaate göre delilleri değerlendirip sanığa yüklenen suçun sübutu yönünden vicdani kanıya ulaşan Mahkemenin takdir ve uygulamasında bir isabetsizlik görülmediğinden tebliğnamedeki suçun sübutuna yönelik bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiştir.

Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanık müdafisi ve katılan vekilinin diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir, ancak;
1- Ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 03.02.2009 tarih ve 2008/250-13 sayılı kararında açıklandığı üzere, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin 5271 sayılı CMK'nin 231. maddesinin 6. fıkrasının (c) bendinde yer alan zarar kavramının, kanaat verici basit bir araştırma ile belirlenebilir, ölçülebilir maddi zararlara ilişkin olduğu, manevi zararların bu kapsama dahil edilmemesi gerektiği; zarar koşulunun ancak zarar suçlarında dikkate alınması gereken bir unsur olduğu, defter, kayıt ve belgeleri gizleme suçunda bu anlamda somut bir zarardan söz edilemeyeceği gözetilmeden, adli sicil kaydı bulunmayan, lehine takdiri indirim uygulanarak hükmedilen hapis cezası ertelenen sanık hakkında “kamusal zarar giderilmemesi nedeniyle” şeklindeki isabetsiz gerekçeyle hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
2- Kabule göre de; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafisi ve katılan vekilinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 14.04.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.