Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2013/9280 Esas 2013/22843 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Edirne 1. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 07.02.2013 tarih ve 2012/553-2013/104 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davacının ... isimli şahsın 10.05.2005 tarihinde davalı bankadan çektiği 20.000,00 TL"lik krediye kefil olduğunu, çekilen kredinin süresinde ödendiğini, davacının kefilliğinin de sona erdiğini, davalı bankanın ... isimli kişinin ayrıca kredi kartı borcunu ödemediği gerekçesi ile davacıya noter ihtarnamesi çektiğini, davacının cevaben kredi kartı borcunun kendisinden istenemeyeceğini bildirdiğini, buna rağmen davalı bankanın baskısı üzerine 18.11.2007 tarihinde davalı bankaya faizleri ile birlikte 17.483,00 TL ödediğini ileri sürerek, ödediği bu miktarın ödeme tarihinden itibaren ticari faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, dava dışı 3. şahıs ... ile davalı banka arasında genel kredi taahhütnamesi ve Biz Card Hamili Sözleşmesi imzalanarak kredi ilişkisinin kurulduğunu, davacının 10.06.2005 tarihli genel kredi taahhütnamesini müşterek borçlu ve müteselsil kefil sıfatı ile imzaladığını, genel kredi taahhütnamesinin 17. maddesi gereğince davacının borçtan sorumlu olduğunu bildirerek, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, Dairemizin 16.04.2012 tarihli bozma ilamına uyulmasına karar verilerek yapılan yargılama sonunda; davacının ödediği borç miktarı olan 17.483,00 TL davacının kefil olarak imzaladığı genel kredi sözleşmesindeki limit olan 80.000,00 TL"nin altında bulunduğundan davacının bu borçtan genel kredi sözleşmesin 17. maddesi gereğince sorumlu olduğu, dolayısıyla davacının davasını ispatlayamadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, temyiz harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına mahal olmadığına, 13.12.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.