Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2016/7290 Esas 2016/9034 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/7290
Karar No: 2016/9034
Karar Tarihi: 16.06.2016

Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2016/7290 Esas 2016/9034 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Karar, hırsızlık suçuyla ilgili olarak Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilmiştir. Sanığın yokluğunda verilen kararın bildirilen adrese tebliğ edildiği ve sanık müdafiinin tebliğin usulsüz olduğunu iddia ederek eski hale getirilmesini talep ettiği belirtilmiştir. Ancak Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun kararlarına göre, temyiz süresinin geçirilmesinden sonra eski hale getirme başvurularının Yargıtay tarafından değerlendirileceği ve karar verme yetkisinin Yargıtay'da olduğu belirtilmiştir. Bu nedenle, eski hale getirme istemi ile birlikte temyiz talebinin de olduğu dosyada, infazın durdurulması ve temyiz talebinin reddine dair Asliye Ceza Mahkemesi'nin kararının yok hükmünde olduğu ve Yargıtay tarafından incelenmesi gerektiği vurgulanmıştır. Ayrıca, sanığın tebliğ tarihinde cezaevi kaydının bulunmadığı ve eski hale getirme istemi ile temyiz talebinin geçerli bir neden olmadığı gerekçesiyle reddedilmesi gerektiği belirtilmiştir. Kararda, CMK'nın 42. maddesi ve CMUK'un 310. maddesi hakkında bilgi verilmemiştir.

17. Ceza Dairesi 2016/7290 E. , 2016/9034 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet, eski hale getirme isteminin reddine, temyiz talebinin reddine

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle incelenerek, gereği görüşülüp düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 27/11/2010 gün 2011/274-300, 06/12/2008 gün 144-234, 23/09/1974 gün 224-408 ve 16/04/1973 gün 213-345 sayılı kararlarında açıkça vurgulandığı üzere temyiz süresinin geçirilmesinden sonra eski hale getirme başvurularını değerlendirme yetkisinin Yargıtay"da olduğu belirtilmiştir.
Somut olayımıza gelince, sanığın yokluğunda verilen karar savunmasının alındığı sırada bildirdiği adrese (aynı zamanda adres kayıt sisteminde kayıtlı olan adres) 30.11.2015 tarihinde Tebligat Yasası"nın 21/2. maddesine göre tebliğ edildiği, sanık müdafi 22.02.2016 tarihli dilekçesi ile tebligatın usulüz yapıldığını, bu nedenle infazın durdurulmasını ve kararın bozulmasını talep ettiği, mahkemece 24.02.2016 tarihli ek karar ile gerekçeli kararın usulüne uygun şekilde tebliğ edildiği belirtilerek taleplerin reddine karar verildiği, sanık müdafiinin 02.03.2016 tarihli dilekçesi ile aynı gerekçelerle bu karara da itiraz ettiği olayda, anılan Ceza Genel Kurul Kararları ışığında ve 5271 sayılı CMK"nın 42. maddesi uyarınca eski hale getirme istemi konusunda karar verme görevi, bu istemle birlikte temyiz itirazı da yapılmış olduğundan Yargıtay’a ait olduğu gözetilerek, infazın durdurulması ve temyiz taleplerinin reddine ilişkin ... Asliye Ceza Mahkemesi"nin 24.02.2016 tarihli ek kararının yok hükmünde olduğunu kabul edilerek yapılan incelemede,
17.11.2015 tarihinde sanığın yokluğunda verilen kararın, savunması alınırken bildirdiği adreste 30.11.2015 tarihinde Tebligat Yasası"nın 21/2. maddesine göre tebliğ edildiği, UYAP sorgulamasında sanığın tebliğ tarihinde ceza evi kaydının olmadığı, gerekçeli kararda temyiz yasa yol ve süresinin yöntemine uygun şekilde gösterildiği, ancak sanık müdafiinin, CMUK"nun 310. maddesinde öngörülen bir haftalık süre geçtikten sonra 22.02.2016 tarihinde hükmü temyiz ettiği anlaşılmakla, dosya içeriğine ve gerekçeye göre, geçerli bir nedene dayanmayan eski hale getirme isteminin ve temyiz talebinin tebliğnameye uygun olarak REDDİNE, 16.06.2016 tarihinde oybirliği ile karar verildi.