Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç :Taksirle yaralama
Hüküm :TCK’nın 89/1, 89/3-b, 62, 52/2-4, 63. maddeleri uyarınca mahkûmiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkûmiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve üst Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın saat 22:45 sıralarında idaresindeki ışık donanımı çalışmayan kamyon ile çift yönlü, 5.4 m genişliğindeki meskun mahal, aydınlatması bulunmayan, köy yolunda arıza sebebiyle çok yavaş olarak seyrettiği bir sırada, arka gerisinden seyredip, kamyonu son anda görerek idaresindeki motosikleti yolun soluna sevk etmiş bulunan katılanın sağ omuzunu kamyonun sol arka kasa kenarına çarpması sonucu yaşamsal tehlike geçirip, hayat fonksiyonlarını 6 derecede etkileyen kemik kırıkları oluşacak ve duyu veya organlarından birinin işlevinin yitirilmesi derecesinde yaralandığı olayın yargılaması sırasında katılanın yaralanmasının derecesine göre, CMK’nun 226/2 maddesi uyarınca sanığa ek savunma hakkı verilmesi gerektiği açık ise de, katılanın TCK’nın 89/3-b maddesi kapsamında yaralanmış olduğunu bildiren 27/05/2014 tarihli adli raporun okunduğu 24.06.2014 tarihli duruşmada hazır olan sanığın “Ben hastaneden gelen raporu kabul etmiyorum. Katılanın zararlarını karşılamadım. Benim bu zararları karşılayacak maddi gücüm bulunmamaktadır. Başka bir diyeceğim yoktur,” şeklinde savunma yapmış olması, savunmasının hazır olan müdafince tekrar edilmesi nedeniyle suçun niteliğinden haberdar olduğu anlaşılan sanığın savunma hakkının kısıtlanmadığı görülmekle tebliğnamedeki bozma isteyen görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin bir nedene dayanmayan, üst Cumhuriyet Savcısının da sanık hakkında TCK’nın 53/6 maddesinin uygulanması gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA, 03/05/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.