Taraflar arasında görülen davada;
Davacı,  paydaşı  olduğu 5482  ada  1  sayılı  parsele  davalının  yapılanmak  suretiyle  müdahale  ettiğini  ileri  sürerek  elatmanın  önlenmesini  ve  yapının  yıkımını  istemiştir.
Davalı,  davanın  reddini  savunmuştur.
Mahkemece, davacının  paydaşı  bulunduğu  taşınmaza  haklı  ve  geçerli  bir  nedene  dayanmaksızın  davalının  bina  inşa  ettiği  gerekçesiyle  elatmanın  önlenmesine  karar  verilmiş; yıkım  isteği  ise  reddedilmiştir.
Karar, davalı  tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi   raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp, düşünüldü.
Dava, çaplı taşınmaza el atmanın önlenmesi ve yıkım isteklerine ilişkindir.
Dosya içeriği ve toplanan delillerden, “H.. O. A. V.”nın paydaşı olduğu . ada 1 sayılı parselde kayıtla ilgisi bulunmayan davalı Kooperatif tarafından bina inşa edildiği, yargılama sırasında belediyece yapılan imar uygulamasında anılan parselin . ada 3 ve 4 sayılı imar parsellerine ayrıldığı, inşaatın 3 sayılı parselde kaldığı, davacının ise 4 sayılı parselde paydaş kılındığı; ancak, İdari Yargıda açılan davada imar işleminin iptal edildiği ve kararın kesinleştiği anlaşılmaktadır.
Mahkemece, imar işlemi iptal edilmekle önceki kadastral duruma dönüldüğü benimsenerek davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Ne var ki, İdari Yargı kararının sadece idari işlemi ortadan kaldırdığı, sicili yeniden canlandırma etkisi bulunmadığı gözetildiğinde, imar işleminin iptal edilmesiyle sicilin kendiliğinden önceki durumuna geri döneceğini kabul etme olanağı yoktur.
Hal böyle olunca, imar öncesi kayıt durumuna dönülmesine yönelik dava açması için davacıya önel tanınması, dava açıldığı takdirde sonucunun beklenmesi ve ondan sonra bir karar verilmesi gerekirken, yazılı biçimde hüküm kurulması doğru değildir.
Davalının temyiz itirazı açıklanan nedenden ötürü yerindedir. Kabulüyle, hükmün HUMK."nun 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA, alınan  peşin  harcın  temyiz  edene  geri  verilmesine, 22.12.2010  tarihinde  oybirliğiyle  karar  verildi.