Taraflar arasında görülen davada;
Davacı, Vakfı adına kayıtlı 23 sayılı parsele davalının haksız  müdahalede bulunduğunu ileri sürerek, elatmanın önlenmesi, ecrimisil ve yıkıma karar  verilmesini istemiştir.
Davalı, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, haksız  elatmanın keşfen saptandığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar  verilmiştir.
Karar, taraflarca süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi  raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp, düşünüldü.
Dava, çaplı taşınmaza elatmanın önlenmesi, yıkım ve ecrimisil isteklerine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Ne varki, davacı Vakıflar İdaresinin davayı açarken herhangi bir harç ödemediği görülmektedir.
Hemen belirtilmelidir ki, harca tabi bir davanın açıldığının kabul edilebilmesi için başvurma harcı ve nispi harcın alınması gerekeceği, harç ikmali sağlanmaksızın davanın devamına ve yargılamanın sürdürülmesine 492 sayılı Harçlar Yasası"nın 30. ve 32. maddeleri hükmü gereğince yasal olanak bulunmadığı tartışmasızdır.
Öte yandan, davacı Vakıflar İdaresinin harca tabi kurumlardan olduğunda da kuşku yoktur.
Her nekadar 5737 sayılı Vakıflar Kanunu"nun 77. maddesinde "...tüm iş ve işlemleri, her türlü vergi, resim, harç ve katılım payından istisnadır" hükmüne yer verilmiş ise de, anılan hükmün yargı harçlarını kapsamadığı Hukuk Genel Kurulu"nun 24.12.2008 tarih ve 2008/18-777 esas, 2008/788 sayılı kararında da vurgulanmıştır.
Hal böyle olunca, başvurma harcı ile nispi harcın davacıdan tahsil edilmesi ve bu gereklilik yerine getirildiği takdirde davaya devam edilmesi gerekirken, anılan husus gözardı edilerek işin esası bakımından hüküm kurulması doğru değildir.
Tarafların temyiz itirazı açıklanan nedenden ötürü yerindedir. Kabulüyle, hükmün HUMK."nun 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA, bozma nedenine göre diğer hususların incelenmesine şimdilik yer olmadığına, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine,  22.12.2010  tarihinde oybirliğiyle karar verildi.