MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma, yağma, nitelikli yağma
HÜKÜM : Mahkumiyet, ceza verilmesine yer olmadığına

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; Yargıtay 14.Ceza Dairesinin 13/11/2018 tarihli görevsizlik kararı ile Dairemize gönderilmekle, başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Sanıklar ... ve ... hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan mahkumiyet; sanık ... hakkında yağma suçundan verilen ceza verilmesine yer olmadığı; sanık ... hakkında nitelikli yağma suçundan verilen mahkumiyet; kararlarının temyiz incelemesinde;
Diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Oluşa, dosya içeriğine ve kabule göre; sanık ...’ın alacağını tahsil etmek amacıyla katılanı tehdit ettiği olayda, 5237 sayılı TCK’nin 150/1. maddesi delaletiyle tehdit suçundan cezalandırılması gerektiği düşünülmeden, sanık ... hakkında yerinde ve yeterli olmayan gerekçeyle yazılı şekilde ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi,
2-Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunda; katılanın şahsına zarar verilmediği anlaşılmakla, sanıklar ... ve ... hakkında TCK"nin 110. maddesinin uygulama koşullarının karar yerinde tartışmasız bırakılması,
3-Sanık ... hakkında nitelikli yağma suçundan kurulan hükümde;
a-TCK"nin 149/1-c maddesi kapsamında suçu işlediği kabul edilen sanık hakkında “Sanık ...’ın birden fazla kişi ile birlikte yağma suçunu işlediği sabit olduğundan TCK’nin 149/1- c maddesi gereğince takdiren 11 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına” şeklinde karar verilmek suretiyle yerinde ve yeterli gerekçe gösterilmeden temel cezada alt sınırın aşılması,
b- Suçun işlendiği yerin, konut ve/veya işyeri olup olmadığı duraksamaya yer bırakmayacak şekilde tespit edilerek sonucuna göre 5237 sayılı Yasanın 149. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendinin yanı sıra (d) bendi ile de uygulama yapılıp yapılmayacağına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
4-Sanıklar ... ve ... hakkında kurulan mahkumiyet hükümlerinde; sanık ...’ın sabıkasız olduğu, sanık ...’in ise sabıka kaydında H.A.G.B. kaydı dışında başka karar bulunmadığı, sanıkların yargılama aşamasında da dosyaya yansıyan olumsuz bir davranışlarının saptanamadığı, mahkemenin “Sanık ...’in adli sicil kaydı, suçtan sonraki davranışı, suçun fail üzerindeki olası etkisi”, “Sanık ...’ın suçtan sonraki davranışı, suçun fail üzerindeki olası etkisi” gerekçesi ile ilgili dosyaya yansıyan bilgi ve belgelerin hak, adalet ve nesafet kurallarına uygun olarak isabetli değerlendirildiğini gösteren kesin, inandırıcı deliller denetime olanak verecek şekilde karar yerinde gösterilmeden yerinde ve yeterli olmayan gerekçeyle sanıklar hakkında TCK"nin 62. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi,
5-Sanıklar hakkında kurulan mahkumiyet hükümlerinde; 5237 sayılı TCK’nin 53.maddesinin uygulanması yönünden Anayasa Mahkemesinin, TCK"nin 53. maddesindeki hak yoksunluklarına ilişkin 24.11.2015 günlü Resmi Gazete"de yayımlanan 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının ve 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 7242 sayılı Yasanın 10.maddesi ile yapılan değişikliğin karar yerinde yeniden değerlendirilmesi zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ... ve ... savunmanı, katılanlar ... ve ... vekili ile o yer Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, sanık ...’ın 5320 sayılı Yasanın 8/1.maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’un 326/son maddesi gereğince kazanılmış haklarının korunmasına, 10.11.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.