Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2008/16944 Esas 2010/4923 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA :Davacı, fazla mesai, genel tatil alacaklarının ödetilmesine karar
verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
1-Davacı; davalı işyerinde haftanın 6 günü günlük 12 saat esasına göre çalıştığını, tüm dini-milli bayramlar ile genel tatillerde çalıştığını, ancak bu çalışmalarının karşılığının ödenmediğini beyanla fazla çalışma ücreti ve genel tatil ücreti talebinde bulunmuştur.
Davalı; davacının günde 4 saat fazla mesai yapmasının mümkün olmadığını, genel tatillerde çalıştığı iddiasın da gerçek dışı olduğunu savunmuştur.
Fazla çalışma ücretlerinin hesabı yönünden taraflar arasında uyuşmazlık söz konusudur.
Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda aylık çalışma süresi üzerinden fazla çalışma ücreti hesabı yapılmıştır. 4857 sayılı İş Kanunun 41. maddesine göre haftalık 45 saati aşan çalışmalar fazla çalışma sayılır. Buna göre haftalık çalışma süreleri esas alınarak hesaplama yapılması gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması hatalıdır.
2-İşçinin günlük iş süresi içinde kesintisiz olarak hiç ara vermeden çalışması beklenemez. Gün içinde işçinin yemek, çay, sigara gibi ihtiyaçlar sebebiyle ya da dinlenmek için belli bir zamana ihtiyacı vardır.
Ara dinlenmesi 4857 sayılı İş Kanununun 68. maddesinde düzenlenmiştir. Anılan hükümde ara dinlenme süresi, günlük çalışma süresine göre kademeli bir şekilde belirlenmiştir. Buna göre dört saat veya daha kısa süreli günlük çalışmalarda ara dinlenmesi en az on beş dakika, dört saatten fazla ve yedi buçuk saatten az çalışmalar için en az yarım saat ve günlük yedi buçuk saati aşan çalışmalar bakımından ise en az bir saat ara dinlenmesi verilmelidir. Uygulamada yedi buçuk saatlik çalışma süresinin çok fazla aşıldığı günlük çalışma sürelerine de rastlanılmaktadır. 4857 sayılı İş Kanununun 63. maddesi hükmüne göre günlük çalışma süresi 11 saati aşamayacağından, 68. maddenin belirlediği yedi buçuk saati aşan çalışmalar yönünden en az bir saatlik ara dinlenmesi süresinin, günlük en çok 11 saate kadar olan çalışmalarla ilgili olduğu kabul edilmelidir. Başka bir anlatımla günde 11 saate kadar olan çalışmalar için ara dinlenmesi en az bir saat, on bir saat ve daha fazla çalışmalarda ise en az bir buçuk saat olarak verilmelidir.
Somut olayda; davacının 12 saat çalışıp 12 saat dinlendikten sonra yeniden 12 saat çalıştığı ve akabinde 24 saat dinlendiği şeklindeki çalışma sisteminde 1,5 saat yerine 1 saat ara dinlenme süresi düşülmesi hatalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 25.02.2010 gününde oybirliğiyle karar verildi.