Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2011/3789 Esas 2013/369 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 04/11/2010 tarih ve 2010/111-2010/238 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, “...” tanınmış markalarının müvekkili adına tescilli olduğunu, müvekkilinin “... +Şekil” ibaresinin 7.,12. ve 35. mal ve hizmet sınıflarında tescili için davalı kurum nezdinde marka tescil başvurusunda bulunduğunu, davalı şirketin adına tescilli olan “...” markasını mesnet göstererek müvekkili şirketin başvurusuna itiraz ettiğini, bu itiraz üzerine 7. sınıf mal ve hizmetler bakımından başvurularının TPE-YİDK tarafından nihai olarak reddedildiğini, müvekkili şirket başvurusunun davalı şirket markası ile iltibas yaratmayacağını ileri sürerek, TPE-YİDK kararının iptali ile marka başvurularının tesciline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı TPE vekili, müvekkili kurumun yapmış olduğu işlemlerin hukuka uygun olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Davalı şirket vekili, müvekkili şirket markası ile davacı marka başvurusunun 556 sayılı KHK"nin 7-1-b ve 8/1-b maddeleri anlamında benzer olduğunu savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, tüm dosya kapsamına ve toplanan delillere göre, davacı marka başvurusunun esaslı ve ayırt edici unsurunun davalıya ait marka olan “...” ibaresi olduğunu, davacı başvurusunun 7. sınıfta tescilinin iltibasa yol açacağı gerekçesiyle, davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.

Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 07,15 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 10/01/2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.