Tefecilik yapma - tehdit - hakaret - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/4464 Esas 2020/2444 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik yapma, tehdit, hakaret
Hüküm : Beraat

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Gerekçeli kararın Hazineye 24.11.2015 tarihinde tebliğ edildiği, 24.11.2015 havale tarihli dilekçe ile Hazine vekili tarafından iş bu kararın temyiz edildiği ve katılma talebinde bulunulduğu anlaşılmakla, 5271 sayılı CMK"nın 237/2. maddesi uyarınca tefecilik suçu açısından Hazinenin katılan ... Av. ...’in katılan vekili olarak davaya kabullerine karar verilerek yapılan incelemede;
TCK"nın 241. maddesinde düzenlenen tefecilik suçu kanunun "Topluma Karşı Suçlar" başlıklı üçüncü kısmının dokuzuncu bölümünde düzenlenmiş olup suçun mağduru tüm toplumdur. Tefecilik ilişkisinde faiz karşılığı ödünç para alan kişi, iradi olarak faiz ilişkisinin tarafı olmakta olup gerçek anlamda suçun pasif failidir. Ancak kanun koyucu izlediği suç siyaseti gereği tefecilik fiilinin aktif failinin kolayca tespitini sağlamak amacıyla ödünç para alan kişiyi cezalandırmamıştır. Bu halde tefecilik fiilinin pasif faili konumunda bulunan faiz karşılığı ödünç para alan kişinin suçun mağduru olarak kabulüne olanak yoktur. Bu kişilerin fail hakkında şikayetçi olmaları halinde açılan bir kamu davasındaki konumları ihbar eden niteliğindedir ve suçun doğrudan mağduru olmadıklarından davaya katılma hak ve yetkileri bulunmamaktadır.
Bu nedenle sanık hakkında tefecilik suçundan açılan kamu davasında, müşteki ...’nin; hakaret ve tehdit suçlarından açılan kamu davasında, Hazinenin; CMK"nın 237. maddesine göre suçtan doğrudan zarar görmediği ve katılma hakkı olmadığı, bu itibarla hükümleri temyiz yetkileri bulunmadığından müşteki ...’ın tefecilik suçu açısından, Hazinenin tehdit ve hakaret suçları açısından temyiz talebinin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 317. maddesi gereğince REDDİNE,
Sanığa yüklenen “Tefecilik”, “Tehdit” ve “Hakaret” suçlarının 5237 sayılı TCK"nın 241. maddesinde öngörülen cezasının miktarı ve üst sınırına göre; aynı Kanun’un 66/1-e maddesinde öngörülen 8 yıllık asli dava zamanaşımının, kesici son işlem olan 29.07.2011 tarihli sorgu tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşılmış ve katılanlar vekillerinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükmün, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta aynı Kanun’un 322. maddesinde öngörülen yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, sanık hakkında açılan kamu davalarının gerçekleşen dava zamanaşımı nedeniyle 5237 sayılı TCK"nın 66/1-e, 67/4 ve 5271 sayılı CMK’nın 223/8. maddeleri uyarınca DÜŞMESİNE, 02.12.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.