Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2006/13017 Esas 2006/13484 Karar Sayılı İlamı

Davacı, murisin meslek hastalığı  sonucu maluliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine   karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Dava, davacının  meslek hastalığı sonucu oluşan sürekli işgöremezlik  oranında  % 19.8  artış nedeniyle  manevi tazminat istemine ilişkindir.
506 sayılı yasanın 109.maddesinde sigortalıların sürekli iş göremezlik durumlarının tesbitinde, Kurum sağlık tesisleri sağlık kurullarınca verilecek raporların esas alınması öngörülmüş olmasına karşın  Sağlık Bakanlığı Zonguldak Uzun Mehmet Göğüs Hastalıkları Hastanesi Sağlık Kurulu ön kağıdına göre saptanan meslek hastalığı işgöremezlik oranı gözetilerek eksik inceleme ile sonuca gidilmesi doğru görülmemiştir.
Bu nedenle hastane sağlık kurulunca davacının işgöremezlik oranı konusunda rapor düzenlenmişse hastane sağlık kurulu raporunun  dosyaya ibrazının sağlanması, rapor alınmamışsa 506 sayılı yasanın 109.maddesi uyarınca adı geçen hastaneden davacının 24.11.1993 tarihinde % 25,20 olarak belirlenen işgöremezlik oranının % 45 oranına ulaşmasının tıbben olanaklı olup olmadığı konusunda, sağlık kurulu raporu alınması, itiraz halinde Kurum Yüksek Sağlık Kurulundan rapor alınması, bu rapora karşı somut verilere dayanan  bir itiraz olursa Adli Tıp Kurulundan rapor alınarak sonuca gidilmesi zorunludur.  Yasal prosedür işletilmeden yukarıda sözü edilen belge ile yetinerek yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya  aykırıdır.
O halde,  davalının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, bozma nedenine göre davalı vekilinin diğer temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına, temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 30.11.2006  gününde oybirliğiyle karar verildi.