MAHKEMESİ :Konya 2. Aile Mahkemesi
TARİHİ :30.04.2013
NUMARASI :Esas no:2012/923 Karar no:2013/340

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, davalı-karşı davacı (kadın) tarafından kocanın boşanma davasının kabulü, kusur belirlemesi, tazminat ve nafakaların miktarı ile koca yararına takdir olunan vekalet ücreti yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davacı-davalı kadının, lehine hükmolunan nafakaların miktarına yönelik temyiz itirazları yersizdir.
2- Diğer yönlere ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
a) Yapılan soruşturma ve toplanan delillerden; eşine şiddet uygulayan, sadakat yükümlülüğüne aykırı davranan ve birlik görevlerini yerine getirmeyen davacı-davalı koca evlilik birliğinin temelinden sarsılmasına sebep olan olaylarda tam kusurludur. Davalı-davacı kadına atfı kabil bir kusurun varlığı ispatlanamamıştır. Boşanmaya sebep olan olaylarda tam kusurlu olan eşin dava açma hakkı yoktur. Gerçekleşen bu durum karşısında davacı-davalı kocanın boşanma davasının kabulü doğru olmamıştır. Ancak, davalı-davacı kadının davasında verilen boşanma hükmü temyiz edilmeyip kesinleştiğinden; davacı-davalı kocanın boşanma davasının konusu kalmamıştır. O halde; bu husus gözetilerek davacı-davalı kocanın boşanma talebi hakkında “konusu kalmadığından karar verilmesine yer olmadığına karar verilmesi ve kocanın boşanma davası yönünden yargılama giderleri ile vekalet ücretiyle ilgili olarak hüküm kurulması için hükmün bozulması gerekmiştir.
b) Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davalı-davacı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanununun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanununun 50 ve 52. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK.md.174/1) ve manevi (TMK .md. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2/a ve b bentlerinde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, hükmün bozma kapsamı dışında kalan bölümlerinin ise yukarıda l. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 25.02.2014 (Salı)