Hakaret - yaralama - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2012/5530 Esas 2013/28611 Karar Sayılı İlamı

Tebliğname No : 2 - 2010/155372
MAHKEMESİ : Üsküdar 2. Sulh Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 09/12/2009
NUMARASI : 2009/218 (E) ve 2009/884 (K)
SUÇ : Hakaret, yaralama

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Dosya içeriğine göre sair temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak,
1- Sanığa atılı kamu görevlisine hakaret suçunun seçimlik ceza olarak hapis cezası yanında adli para cezası da içermesi nedeniyle hapis cezasının tercih edilmesinde, takdir hakkının hangi hukuki gerekçeye dayanılarak kullanıldığının kararda gösterilmemesi,
2- Hakaret suçunun işlediği hastanenin fizik tedavi ve rehabilitasyon servisindeki hasta odasının ne suretle aleni yerlerden olduğu tartışılıp açıklanmadan, sanık hakkında TCK’nın 125/4. maddesinin uygulanması,
3- Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 03/02/2009 tarih ve 2008/11-250 esas - 2009/13 karar sayılı kararında da kabul edildiği gibi, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesinde dikkate alınacak zararda, mahkemece kanaat verici basit bir araştırma ile belirlenecek maddi zararların esas alınması, manevi zararların bu kapsama dahil edilmemesi gerektiği, olayda katılanın tazminat talebinde bulunmadığı, dosya içerisindeki bilgi ve belgelerin incelenmesinde sanığa atılı hakaret ve yaralama suçlarından doğan herhangi bir maddi zararın bulunmadığı ve kayden sabıkasız olduğu anlaşılan sanık hakkında, CMK"nın 231.maddesinin 6.fıkrasının (b) bendinde belirtilen “kişilik özellikleri ile duruşmadaki tutum ve davranışları göz önünde bulundurularak yeniden suç işlemeyeceği hususunda kanaate varılması” koşulunun oluşup oluşmadığı değerlendirilerek sonucuna göre hukuki durumunun belirlenmesi ve Yargıtay denetimine elverişli olacak şekilde takdirin gerekçelerinin kararda gösterilmesi gerekirken, “katılanın zararının giderilmemesi” biçimindeki yasal ve yeterli olmayan gerekçe ile hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, 03.12.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.