Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2019/2004 Esas 2022/3129 Karar Sayılı İlamı

İNCELENEN KARARIN;
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Zimmet
HÜKÜM : Sanık ... hakkında zincirleme basit zimmet suçundan mahkumiyet, diğer sanıklar haklarında beraat
EK TEBLİĞNAMEDEKİ DÜŞÜNCE : Temyiz isteminin reddi, onama

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelendi;
CMK'nin 260/1. maddesine göre zimmet suçundan katılan sıfatını alabilecek surette zarar görmüş olan Hazinenin kanun yoluna başvurma hakkının bulunması ve hükümlerin vekili tarafından temyiz edilmesi karşısında, 3628 sayılı Yasa'nın 18. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak sanıklar hakkında zimmet suçundan açılan kamu davasına CMK'nin 237/2. maddesi hükmü uyarınca KATILMASINA, Hazinenin resmi belgede sahtecilik suçundan doğrudan zarar görmediği, bu nedenle sanıklardan Hakkı ve Mecit hakkında anılan suçtan kurulan beraat hükümlerini temyiz etme hakkının bulunmadığı anlaşılmakla, bu suçtan adı geçen sanıklar hakkında verilen beraat hükümlerine ilişkin Hazine vekilinin temyiz isteminin 5320 sayılı Yasa'nın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK'un 317. maddesi gereğince REDDİNE, başvurularının kapsamına göre incelemenin; katılan Hazine vekilinin zimmet suçundan sanıklar ..., ... ve ... hakkında verilen beraat, müdafin ise söz konusu suçtan sanık ... hakkında kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarıyla sınırlı olarak yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Sanıklar ..., ... ve ... haklarında resmi belgede sahtecilik, dolandırıcılık ve görevi kötüye kullanma suçlarından verilen zamanaşımı nedeniyle düşürülme hükümlerine ilişkin bir temyizin bulunmadığı gözetilerek yapılan incelemede;
Sanıklara isnat olunan basit zimmet suçunun temas ettiği 765 sayılı TCK'nin 202/1. maddesinde öngörülen cezasının üst sınırı itibarıyla aynı Yasa'nın 102/3 ve 104/2. maddelerinde belirtilen 10 yıllık asli ve 15 yıllık ilaveli dava zamanaşımı sürelerine tabi olduğu, suç tarihi olan 30/11/2003 ile inceleme günü arasında ilaveli dava zamanaşımı süresinin gerçekleştiği anlaşıldığından, 5237 sayılı TCK'nin 7/2 ve 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddeleri de gözetilmek suretiyle CMUK'un 321. maddesi gereğince hükümlerin BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun'un 322/1 ve 5271 sayılı CMK'nin 223/8. maddeleri uyarınca sanıklar haklarında açılan kamu davalarının zamanaşımı nedeniyle ayrı ayrı DÜŞMESİNE 16/03/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.