Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/7944 Esas 2022/7115 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mühür bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanık müdafisinin temyizinin hükmün esasına, katılan vekilinin temyizinin ise vekalet ücreti verilmesine yönelik olduğu belirlenerek yapılan incelemede,
1) TCK'nin 203. maddesinde, esasta bir şeyin saklanmasını veya varlığının olduğu gibi muhafazasını sağlamak üzere, kanunun veya yetkili makamların emrine uyularak konulmuş mührün kaldırılması veya mührün konuluş amacına aykırı davranış cezalandırılmaktadır. Mühürleme işleminin amacı, Devlet yönetiminin bir şeyi koruma altına alma ve başkalarının tasarrufunu önleme iradesinin konulan mühürle açıklanmakta olup, bu iradeyi etkisiz duruma getirerek onu ihlal eden herhangi bir eylem suç teşkil etmektedir. Bu nedenle, yasaya uygun biçimde konulan bir mührün varlığı, mühür bozma suçunun ön koşuludur. Elektrik sayaçlarında bulunan ve Bakanlık mührü olarak adlandırılan mühürlerin sayaçlar imal edilirken üretilen sayacın standartlarda uygun şekilde elektrik tüketimini kaydettiğini belirtir mahiyette olması ve bu mühürlerin sayaçlara takılması işlemiyle elektrik dağıtım şirketlerinin bir ilgisinin bulunmaması karşısında; kullanılan sayaçta Bakanlık mührünün bozulması ve bu şekilde sayaca müdahale edilmesinde mühür bozma suçunun unsurları oluşmayacağından, sanığın beraati yerine mahkûmiyetine hükmedilmesi,
2) Hükmün “Deliller” başlıklı bölümünde dosya kapsamına göre somut olayla ilgisi olmayan “Dosyada mevcut 09.01.2009 tarihli yapı tatil zaptından Bağlar Belediyesi yapı kontrol elamanlarınca yapılan kontrollerde sanığın yapmış olduğu inşaatın kaçak olarak yapıldığının tespit edilmesi üzerine tutanak düzenlenip hakkında mühürleme işlemi yapıldığı, yine dosyada mevcut 14.01.2009 tarihli tutanaktan ise sanığın yapılan kontrollerde mühürlemeye uymayarak inşaata devam etmesi sebebi ile mühür fekki tutanağı düzenlendiği anlaşılmıştır. Olaya dair başka delil elde edilememiştir” şeklinde bilgilerin yazılması,
3) Sanığın mahkumiyetine karar verildiği halde, kendisini vekille temsil ettiren katılan lehine hüküm tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca maktu vekalet hükmolunmaması,
4) 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendinde yer alan haklardan sanığın sadece kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverilme tarihine kadar uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi isabetsizliğinin Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafisi ve katılan vekilinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 21.04.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi