MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, fazla mesai, hafta tatili ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; müvekkiline ödenmediğini iddia ettiği bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini istemiştir,
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili; davacının resmi, dini bayram ve hafta tatili çalışmalarının bulunmadığını, yaptığı fazla çalışmaların karşılığı ücretlerinin ise ödendiğini belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma ücretine hak kazanıp kazanmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Fazla çalışmanın ispatı konusunda iş yeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, iş yeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada gözönüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Somut olayda; mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacının haftanın yedi günü 08.00-20.00 ve 08.00-22.00 saatleri arasında çalıştığı kabul edilerek hesaplama yapılmış, dosya kapsamındaki elektronik postaların gönderi saatlerinin de tespiti doğruladığı belirtilmiştir. Ancak, söz konusu e-posta çıktıları ile üzerindeki gönderi saatleri fazla çalışma yönünden kesin delil teşkil etmemektedir. Bu itibarla, özellikle davacının yaptığı işin niteliği, tanık beyanları ile tüm dosya kapsamına göre; davacının haftanın yedi günü 08.00- 20.00 saatleri arası birbuçuk saat ara dinlenme tenzili ile çalıştığının kabulü ile fazla çalışma alacağının hesaplanması ve hüküm altına alınması gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi hatalıdır.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 07.03.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.