Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/570 Esas 2020/3176 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/570
Karar No: 2020/3176
Karar Tarihi: 18.02.2020

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/570 Esas 2020/3176 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir kişinin yaralanması suçundan dolayı sanığı mahkum etmiştir. Ancak, temyiz sonrasında Daire, mahkemenin belirli iddiaları çelişkili bir şekilde ele aldığı ve sanığın cezasının eksik tayin edildiği gerekçesiyle kararı bozmuştur. Mahkeme, sanığın eylemi silah olarak kabul edildiği halde, cezasında artırım yapılmadan eksik tayin edilmiştir. Adli sicil kaydında tek bir hüküm bulunduğu halde, mahkeme sanık hakkında TCK'nin 50 ve 51. maddelerinin uygulanmasına yer olmadığına karar verdi ancak gerekçesi yerinde değildi. Bu nedenlerle, karar bozulmuştur.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı TCK'nin 6/1-f.4 maddesi (silahtan sayılan taş)
- 5237 sayılı TCK'nin 86/3-e maddesi (ceza artırımı)
- 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi (bozma durumları)
- 1412 Sayılı CMUK’un 321 ve 326/son maddeleri (hüküm bozma süreci ve ceza miktarı)

3. Ceza Dairesi 2020/570 E. , 2020/3176 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1)Dairemizin 20.03.2018 tarihli 2017/10011 Esas-2018/4904 Karar sayılı ilamı ile, "müştekinin eşi olan tanık Nurcan Güneş"in, soruşturma ve kovuşturma aşamasında müştekinin ayak serçe parmağındaki kırığın evde kapıya çarpması sonucunda oluştuğunu, sanığın müştekiye bir kez taş attığını ve atılan bu taşında müştekinin koluna isabet ettiğini beyan ettiği, yine sanığın aşamalardaki istikrarlı beyanlarında müştekiye bir kez taş attığını beyan ettiği ve yine müştekinin de kovuşturma aşamasında sanığın kendisine bir taş attığını ve atılan taşın koluna isabet ettiğini beyan ettiği, ancak soruşturma aşamasındaki ifadesinin okunması üzerine, bu kez ifadesini değiştirdiği ve sanığın kendisine iki taş attığını, attığı ikinci taşın ayak küçük parmağına denk geldiğini ve kırılmasına neden olduğu söyleyerek çelişkiye neden olduğu gözetilmeden ve bu husus karar yerinde tartışılmadan, yazılı şekilde hüküm kurulması" nedeni ile bozulduğu ancak, bozmadan sonra da belirtilen hususlar gerekçeli kararda tartışılarak çelişki giderilmeden hüküm kurulması,
2)Mahkemenin gerekçeli kararında da kabul ettiği üzere, sanığın eylemini 5237 sayılı TCK"nin 6/1-f.4 maddesine göre silahtan sayılan taş ile işlediğinin tüm dosya kapsamından anlaşılması karşısında sanığın cezasında 5237 sayılı TCK"nin 86/3-e maddesine göre arttırım yapılmayarak eksik ceza tayin edilmesi,
Kabule göre de;
3) Sanığın adli sicil kaydındaki yer alan tek ilamın hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin olmasına karşın mahkemece, "Sanığın tekerrüre esas olmamakla birlikte kasıtlı suçlardan hükümlülüğünün bulunması kişilik özellikleri dikkate alındığında yeniden suç işlemeyeceği hususunda kanaat oluşmamış olması nedeniyle" şeklinde yerinde olmayan gerekçe ile sanık hakkında TCK."nin 50 ve 51. CMK"nin 231. maddelerinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 5320 Sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 Sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince, isteme uygun olarak BOZULMASINA, ceza miktarı açısından CMUK"un 326/son maddesi gereğince sanığın kazanılmış hakkının dikkate alınmasına, 18.02.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.