Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik güvenliğini tehlikeye sokma,Taksirle yaralama
Hüküm : 1-TCK"nın 179/3-2, 62, 50/3, 50/1-a, 52, 58/6, 53/1. maddeleri gereğince mahkumiyet
2-TCK’nın 73/4. ve CMK’nın 223/8. maddeleri gereğince düşme

Taksirle yaralama suçundan kamu davasının düşmesine, trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan ise sanığın mahkumiyetine ilişkin hükümler, üst Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanığa isnat edilen taksirle yaralama suçunun 5237 sayılı TCK’nın 89/5. maddesi uyarınca soruşturma ve kovuşturmasının şikayete tabi olduğu, mağdurun 11.11.2014 tarihli duruşmada şikayetinden vazgeçtiği ve düşme kararı kendisine tebliğ edilen sanığın hükmü temyiz etmeyerek düşme kararına açıkça karşı koymadığı anlaşılmakla, vazgeçme nedeniyle TCK’nın 73/4 ve 5271 sayılı CMK’nın 223/8. maddeleri uyarınca verilen düşme kararında bir isabetsizlik bulunmadığından, sanıktan şikayetten vazgeçmeyi kabul edip etmediği sorulmadan hüküm kurulduğuna ilişkin tebliğnamedeki bozma öneren görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, üst Cumhuriyet savcısının taksirle yaralanan suçunda, şikayetten vazgeçmeyi kabul edip etmeyeceğinin sanığa sorulmadığı, trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçunun oluşmadığına ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-TCK"nın 53/1. maddesinde düzenlenen hak yoksunluklarına, kasten işlenmiş olan suçtan dolayı hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak hükmedilebileceği gözetilmeksizin, neticeten adli para cezası ile mahkumiyetine karar verilen sanık hakkında anılan hükmün uygulanması,
2- TCK"nın 58/6. maddesinde tekerrür halinde hükmolunan cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirileceği ve ayrıca mükerrir hakkında cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanacağının öngörüldüğü, mükerrirlere özgü infaz rejimi ve denetimli
serbestlik tedbirlerinin yer aldığı 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 108. maddesinde ise, yalnızca mükerrirler hakkında tayin olunan özgürlüğü bağlayıcı ceza olan hapis cezalarının ne şekilde infaz edileceği belirtilmiş olup, bu maddede adli para cezasının infazı konusunda herhangi bir düzenlemenin bulunmadığı, 5275 sayılı Kanunun 106. maddesinde adli para cezasının infazı düzenlenmiş olup, bu maddede mükerrirler hakkında hükmolunan adli para cezasının infazına ilişkin bir düzenlemeye yer verilmediği, bu durumda, 5237 sayılı TCK"nın 58, 5275 sayılı Kanunun 106 ve 108. maddeleri birlikte değerlendirildiğinde,sanık hakkında hükmedilen kısa süreli hapis cezasının, adli para cezasına çevrilmesi karşısında, TCK"nın 58. maddesi gereğince tekerrür hükümleri uygulanamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, mahalli Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, bu hususta yeniden yargılama yapılmaksızın aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçuna ilişkin hüküm fıkrasının 7. ve 8. paragrafının çıkarılması suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, taksirle yaralama suçuna ilişkin düşme hükmünün ise DOĞRUDAN ONANMASINA, 28/04/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.