Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2006/13547 Esas 2006/13150 Karar Sayılı İlamı

Davacı meslek hastalığı  sonucu maluliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine   karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalı  vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi  tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Dava, nitelikçe meslek hastalığı nedeniyle sürekli işgöremezlik  oranının % 16.2 dan % 54’e çıkması nedeniyle % 37.8 fark   için manevi tazminat istemine ilişkindir. Davalı tarafından davacıda meslek hastalığı nedeniyle % 54 oranında  sürekli işgöremezlik belirleyen Sağlık Bakanlığı Zonguldak Uzun Mehmet Göğüs Hastalıkları Hastanesinin 11.04.2006 tarihli raporlarına itiraz edildiğine göre, davacının meslek hastalığı nedeniyle 18.12.1985 tarihinde % 16.2 olarak belirlenen sürekli iş göremezlik oranının 21 yıl içerisinde % 37.8 artışla % 54 oranına ulaşmasının tıbben mümkün bulunup bulunmadığı da dikkate alınarak 506 sayılı Yasanın 109. maddesi çerçevesinde Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kurulundan rapor alınması, ilgililerce buna itiraz olunması halinde, Adli Tıp Kurumu yada Tıp Fakültelerinin ilgili akademik tıp konseyinden rapor alınarak hiçbir kuşku ve duraksamaya yol açmayacak biçimde sürekli iş göremezlik oranının saptanmasından sonra davacının tazminatının belirlenmesi gerektiği açıktır.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgulara aykırı biçimde ve özellikle davalı vekilinin sürekli iş göremezlik oranına ilişkin itirazları usulünce araştırılmadan yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.  
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine,23.11.2006  gününde oybirliğiyle karar verildi.