Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2006/13549 Esas 2006/13149 Karar Sayılı İlamı

Davacı, meslek hastalığı sonucu malüliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen  kabulüne karar vermiştir.
Hükmün taraf  vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Dava, nitelikçe meslek hastalığı nedeniyle meslekte kazanma güç kaybı oranının % 58 den % 76’a çıkması nedeniyle % 18 fark maluliyet için manevi tazminat istemine ilişkindir. Davalı tarafından meslek hastalığı nedeniyle % 76 oranında meslekte kazanma gücünün kaybedildiğini belirleyen Sağlık Bakanlığı Zonguldak Uzun Mehmet Göğüs Hastalıkları Hastanesinin 07.03.2006 tarihli raporlarına itiraz edildiğine göre, davacının meslek hastalığı nedeniyle 28.06.1993 tarihinde % 58 olarak belirlenen sürekli iş göremezlik oranının 13 yıl içerisinde % 18 artışla % 76 oranına ulaşmasının tıbben mümkün bulunup bulunmadığı da dikkate alınarak 506 sayılı Yasanın 109. maddesi çerçevesinde Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kurulundan rapor alınması, ilgililerce buna itiraz olunması halinde, Adli Tıp Kurumu yada Tıp Fakültelerinin ilgili akademik tıp konseyinden rapor alınarak hiçbir kuşku ve duraksamaya yol açmayacak biçimde meslekte güç kayıp oranının saptanmasından sonra davacının tazminatının belirlenmesi gerektiği açıktır.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgulara aykırı biçimde ve özellikle davalı vekilinin sürekli iş göremezlik oranına ilişkin itirazları usulünce araştırılmadan yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, tarafların  bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.  
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde  taraflara  iadesine 23.11.2006  gününde oybirliğiyle karar verildi.