Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2006/13564 Esas 2006/12998 Karar Sayılı İlamı

Davacı meslek hastalığı sonucu maluliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine   karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Dava, nitelikçe meslek hastalığı nedeniyle sürekli işgörememezlik oranının % 10.1 den  % 17 "ye çıkması nedeniyle %6,9 fark malüliyet için manevi tazminat istemine ilişkindir. Davalı tarafından meslek hastalığı nedeniyle % 17 oranında sürekli işgöremezlik belirleyen SSK Z.G. ve Meslek Hastalıkları Hastanesinin 11.5.20006  tarihli raporlarına itiraz edildiğine göre, davacının sürekli işgöremezlik  nedeniyle 29.9.1997  tarihinde %10,1 olarak belirlenen sürekli iş göremezlik oranının 9 yıl içerisinde % 6,9 artışla %17  oranına  ulaşmasının tıbben mümkün bulunup bulunmadığı da dikkate alınarak 506 sayılı Yasanın 109. maddesi çerçevesinde Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kurulundan rapor alınması, ilgililerce buna itiraz olunması halinde, Adli Tıp Kurumundan  rapor alınarak hiçbir kuşku ve duraksamaya yol açmayacak biçimde meslekte güç kayıp oranının saptanmasından sonra davacının tazminatının belirlenmesi gerektiği açıktır.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgulara aykırı biçimde ve özellikle davalı vekilinin sürekli iş göremezlik oranına ilişkin itirazları usulünce araştırılmadan yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, bozma nedenine göre davalı vekilinin diğer temyiz itirazlarının  incelenmesine şimdilik yer olmadığına, temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 23.11.2006.  gününde oybirliğiyle karar verildi.