Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2011/15660 Esas 2013/240 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 21.06.2011 tarih ve 2010/153-2011/169 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin "...+şekil" ibaresinin marka olarak tescili için yaptığı başvurunun, davalı kurumca 2001/165, 2001/166 ve 2003/3475 kod numaralı markalara benzer olduğundan bahisle 556 sayılı KHK’nin 7/1-b bendi uyarınca reddedildiğini, bu karara yaptıkları itirazın da ... YİDK’nun 2010-M-2810 sayılı kararı ile reddedildiğini, oysa başvuru konusu işaret ile redde mesnet markaların benzer olmadıklarını, ayrıca müvekkilinin bu markaya kullanımla ayırt edicilik kazandırdığını ileri sürerek, YİDK"nun anılan kararının iptaline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı ... vekili, davacı başvurusu ile redde mesnet markaların KHK’nin 7/1-b bendi anlamında benzer olduklarını, bu nedenle kurum tarafından yapılan işlemlerin hukuka uygun bulunduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, davacı başvurusunun tescil edilmek istendiği 38. sınıftaki hizmetlerin redde dayanak markaların kapsamında aynen bulundukları, başvuru konusu ile redde mesnet markaların ayırt edici kısımlarının “...” kelimesinden oluştuğu, bu nedenle işaretler arasında 556 sayılı KHK"nin 7/1-b maddesi anlamında benzerlik bulunduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 5,90 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 09.01.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.