Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/42951 Esas 2022/7196 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Güveni kötüye kullanma
HÜKÜM : Düşme

İlk derece mahkemesince güveni kötüye kullanma suçundan sanık hakkında mahkumiyet kararı verildiği, sanık müdafisinin istinaf talebi üzerine İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 22. Ceza Dairesince duruşma açılmaksızın düşme hükmü kurmak suretiyle istinaf talebinin düzeltilerek esastan reddine karar verildiği, bu karara karşı katılan vekili tarafından sanığın eyleminin hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçunu oluşturduğuna dair temyiz talebinin incelenmesinde;
Bölge adliye mahkemesince verilen hükmün 5271 sayılı CMK'nin 286/2-d. maddesi uyarınca temyiz edilemez hükümlerden olduğu hususunda bir tereddüt bulunmamaktadır. Bununla birlikte ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 11.03.2014 tarihli ve 532-126 ile 12.03.2013 tarihli ve 1515-202 sayılı kararları başta olmak üzere birçok kararında da vurgulandığı gibi, kesin nitelikteki hükümler ancak kesinlik sınırını aşar nitelikte yaptırım içermek şartıyla suç vasfına yönelik ya da suç niteliği doğru belirlenmesine rağmen yanılgılı bir uygulama ile kesinlik sınırı içinde kalan cezaların verildiği hükümlere karşı yapılan aleyhe başvuru üzerine temyiz denetimine konu olabilecektir. Bu itibarla katılan vekilinin sanığın eyleminin bir yıldan yedi yıla kadar hapis ve üçbin güne kadar adlî para cezasına dair yaptırım içeren hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçunu oluşturduğuna dair temyizinin bu yönüyle hükmü temyizi kabil hale getirdiği belirlenmiş, ancak katılan vekilinin, sanığın eyleminin hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçunu oluşturduğu yönünde suç vasfına dair temyiz talebinin yapılan inceleme sonucu yerinde görülmediği anlaşılmakla; 28.02.2019 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 7165 sayılı Kanun ile yeniden düzenlenen 5271 sayılı CMK'nin 286/2-d maddesi uyarınca, ilk defa bölge adliye mahkemesince verilen ve 272'nci maddenin üçüncü fıkrası kapsamı dışında kalan mahkûmiyet kararları hariç olmak üzere, ilk derece mahkemelerinin görevine giren ve kanunda üst sınırı iki yıla kadar (iki yıl dâhil) hapis cezasını gerektiren suçlar ve bunlara bağlı adlî para cezalarına ilişkin her türlü bölge adliye mahkemesi kararlarının temyizi mümkün olmadığından, katılan vekili ve sanık müdafisinin temyiz istemlerinin 5271 sayılı CMK'nin 298. maddesi uyarınca REDDİNE, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğin İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 22. Ceza Dairesine gönderilmesine, 25.04.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.