Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2016/8382 Esas 2020/1639 Karar Sayılı İlamı

23. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/8382
Karar No: 2020/1639
Karar Tarihi: 10.03.2020

Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2016/8382 Esas 2020/1639 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacılar müflis bir şirketten kira sözleşmeleri nedeniyle alacaklı olduklarını ve alacaklarının kaydı amacıyla iflas masasına başvurduklarını belirtmiştir. Ancak, iflas masası taleplerini reddetmiştir. Davacılar bu nedenle dava açarak alacaklarının kaydının ve kabulünün yapılmasını talep etmiştir. Mahkeme, davacıların kira sözleşmeleri uyarınca müflis şirketten alacaklı olduklarını, talep edilen miktarın mükerrer olmadığını ve artış oranlarının kanuni sınırlar içinde olduğunu belirterek davanın kısmen kabulüne karar vermiştir. Karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir. Yüksek Mahkeme, dosyada ve kararda herhangi bir isabetsizlik bulunmadığına karar vererek davalı vekilinin temyiz itirazlarını reddetmiştir.
Bu kararda, İcra ve İflas Kanunu'nun 206/3 maddesi ve Borçlar Kanunu'nun 153/2 maddesi uygulanmıştır.

23. Hukuk Dairesi 2016/8382 E. , 2020/1639 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki sıra cetveline itiraz davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik verilen hükmün süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -
Davacılar vekili, davacı müvekkilerinin müflis şirketten kira sözleşmeleri nedeniyle alacaklı olduğunu, alacaklı olduğu bedelin kaydı amacıyla iflas masasına başvurduklarını, taleplerinin iflas masasınca reddedildiğini öne sürerek davanın kabulü ile alacaklarının kayıt ve kabulüne karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, benimsenen bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; davacıların kira sözleşmeleri uyarınca müflis şirketten alacaklı olduğu, iflas idaresi kararının aksine talep edilen miktarın mükerrer olmadığı, artış oranlarının kanuni sınırlar içinde bulunduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulü ile davacıların alacaklarının devlet kayıt ve kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalı vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenden alınmasına, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere 10.03.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.