Esas No: 2022/2135
Karar No: 2022/7211
Karar Tarihi: 25.04.2022
Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2022/2135 Esas 2022/7211 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık hakkında mühür bozma suçundan mahkumiyet hükmü verilmiştir. Daha sonra yapılan incelemede, sanığın aldığı para cezasının yanlış hesaplandığı tespit edilmiştir. Ancak, ilgili kanun maddelerine göre, bu kararın dosyası bölge adliye mahkemelerine gönderilemez ve sanık tarafından istinaf talebi reddedilmiştir. Sanık tarafından bu ek karara karşı kanun yoluna başvurulmaması nedeniyle, dosyanın incelenmeden mahalline iadesine karar verilmiştir. İlgili kanun maddeleri şunlardır: 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'un 8/1. maddesi, 5235 sayılı Adlî Yargı İlk Derece Mahkemeleri ile Bölge Adliye Mahkemelerinin Kuruluş, Görev ve Yetkileri Hakkında Kanunun geçici 2’nci maddesi, 6217 sayılı Kanun’un 26. maddesi ile değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun’un geçici 2. maddesi ve 1412 sayılı CMUK‘nin 315. maddesi, 5271 sayılı CMK’nin 272/3-a ve 276. maddeleri.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mühür bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet
Sanık hakkında doğrudan hükmolunan “3.000,00 TL” adli para cezasının, “4.500,00 TL” olarak düzeltilmesine ilişkin 15.05.2019 tarihli ek kararın hukuki değerden yoksun olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'un 8/1. maddesinde yer alan; "Bölge adliye mahkemelerinin, 26/09/2004 tarih ve 5235 sayılı Adlî Yargı İlk Derece Mahkemeleri ile Bölge Adliye Mahkemelerinin Kuruluş, Görev ve Yetkileri Hakkında Kanunun geçici 2’nci maddesi uyarınca Resmî Gazetede ilân edilecek göreve başlama tarihinden önce verilen kararlar hakkında, kesinleşinceye kadar Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu'nun 322 nci maddesinin dördüncü, beşinci ve altıncı fıkraları hariç olmak üzere, 305 ilâ 326'ncı maddeleri uygulanır. (Ek cümle: 1/7/2016-6723/33 md.) Bu kararlara ilişkin dosyalar bölge adliye mahkemelerine gönderilemez." şeklindeki düzenleme gözetilerek, bozma üzerine yapılan yargılama sonrası sanık tarafından sunulan 02.05.2019 havale tarihli istinaf dilekçesine istinaden Mahkemece verilen 06.05.2019 tarihli ek kararda; 6217 sayılı Kanun’un 26. maddesi ile değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun’un geçici 2. maddesi ile 1412 sayılı CMUK‘nin 315. maddesi uyarınca, dilekçenin temyiz talebi olarak kabulü ile bu yönde değerlendirme yapılması yerine, 5271 sayılı CMK’nin 272/3-a ve 276. maddeleri gereğince sanığın istinaf talebinin reddine karar verilmiş ise de; 06.05.2019 tarihli ek kararın sanığa tebliğine rağmen sanık tarafından bu ek karara yönelik kanun yoluna başvurulmadığı anlaşılmakla; dosyanın incelenmeksizin mahalline İADESİNE, 25.04.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
