Davacı, meslek hastalığı sonucu malüliyetinden doğan maddi ve  manevi tazminatın ödetilmesine  karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin  kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, taraf vekilleri  tarafından  temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.   
Dava, nitelikçe meslek hastalığı nedeniyle meslekte kazanma güç kaybı oranının % 13 den % 26,2’ye çıkması nedeniyle % 13,2 fark malüliyet için manevi tazminat istemine ilişkindir. Davalı tarafından meslek hastalığı nedeniyle % 26,2 oranında meslekte kazanma gücünün kaybedildiğini belirleyen Z.U.G. Hastalıkları Hastanesinin 11.05.2006 tarihli raporlarına itiraz edildiğine göre, davacının meslek hastalığı nedeniyle 14.08.1991 tarihinde  % 12,2 olarak, 14.05.2003  tarihinde 13  olarak belirlenen sürekli iş göremezlik oranının 3 yıl içerisinde % 13,2 artışla % 13,2 oranına ulaşmasının tıbben mümkün bulunup bulunmadığı da dikkate alınarak 506 sayılı Yasanın 109. maddesi çerçevesinde Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kurulundan rapor alınması, ilgililerce buna itiraz olunması halinde, Adli Tıp Kurumundan  rapor alınarak hiçbir kuşku ve duraksamaya yol açmayacak biçimde meslekte güç kayıp oranının saptanmasından sonra davacının tazminatının belirlenmesi gerektiği açıktır.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgulara aykırı biçimde yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, tarafların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, bozma nedenine göre davalı vekilinin diğer temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına,temyiz harcının istek halinde temyiz edenlere iadesine, 20.11.2006  gününde oybirliğiyle karar verildi.