Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/13282 Esas 2022/7246 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dini inanç ve duygularının istismarı suretiyle dolandırıcılık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanık hakkında nitelikli dolandırıcılık suçundan hükmedilen 1 yıl 8 ay hapis ve 320 TL adli para cezasının 1412 sayılı CMUK'nin 326/son maddesi uyarınca önceki hükümde basit dolandırıcılık suçundan verilen 1 yıl hapis ve 200 TL adli para cezasına indirilmesi ile yetinilmesi gerekirken, atıfet kuralı göz önüne alınmadan sonuç hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; Dairemizce de benimsenen, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23.01.2018 tarihli, 2017/463 Esas ve 2018/20 Karar sayılı ve 23.01.2018 tarihli, 2015/962 Esas ve 2018/16 Karar sayılı ilamlarında da belirtildiği üzere; hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinde uygulanacak olan 5275 sayılı Kanun’un 106/3. maddesinde, 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanan 6545 sayılı Kanun'un 81. maddesiyle yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Bozmaya uyularak yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hukuka uygun yöntemlerle elde edilen delillerin değerlendirilerek fiilin sanık tarafından işlendiğinin tespit edildiği, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, cezanın kanuni takdir sınırlarında uygulandığı tüm dosya kapsamından anlaşılmakla, sanığın temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden usul ve yasaya uygun bulunan hükmün ONANMASINA, 25.04.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.