Esas No: 2021/14024
Karar No: 2022/7187
Karar Tarihi: 25.04.2022
Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/14024 Esas 2022/7187 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık ... hakkında dolandırıcılık suçu nedeniyle Asliye Ceza Mahkemesi'nde yapılan yargılama sonucunda mahkumiyet kararı verildi. Dosya temyiz edildiğinde, temyiz süresinin yanıltıcı bir şekilde gösterildiği ortaya çıktı ve bu nedenle sanıkların temyiz süresi kabul edildi. Ancak uzlaşma kapsamında olmaları nedeniyle dosya uzlaştırma bürosuna gönderildi, ancak uzlaşma sağlanamadı. Sanık ... hakkında tekerrür uygulaması yapılması gerektiği belirtildi ve tehdit suçuna ilişkin hükme uyarlama yargılaması yapılıp yapılmadığı araştırılması istendi. Yargılamanın hukuka uygun yapıldığı, suç vasfının doğru belirlendiği ve cezaların kanuni sınırlarında uygulandığı sonucuna varılarak hükümler onandı. Kanun maddeleri ise şöyle açıklanmıştır: 7035 sayılı Kanun ile değişik 5271 sayılı CMK'nin 291. maddesi, CMUK'nin 310. maddesi, dolandırıcılık suçu için 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nin 253. ve 254. maddeleri, tehdit suçu için TCK’nin 106/1 maddesi, uzlaşma kapsamına alınması için CMK’nin 253/1. maddesi ve tekerrür hükümleri için TCK'nin 58. maddesi.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜMLER : Mahkumiyet
7035 sayılı Kanun ile değişik 5271 sayılı CMK'nin 291. maddesinin 1. fıkrasının Bölge Adliye Mahkemelerinden verilen kararlara ilişkin temyiz süresini düzenlediği, daha önce Yargıtay incelemesinden geçen dosyalara ilişkin temyiz süresinin CMUK'nin 310. maddesine göre bir hafta olduğu, ancak verilen hükümde temyiz süresi 15 gün olarak gösterilmek suretiyle sanık ...'in yanıltıldığı anlaşıldığından, temyizin süresinde yapıldığı kabul edilerek ve sanıkların üzerine atılı dolandırıcılık suçunun 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nin 253. ve 254. maddeleri gereğince uzlaşma kapsamında olması nedeniyle, dosyanın uzlaştırma bürosuna tevdi edildiği ancak uzlaşmanın sağlanamadığı belirlenerek yapılan incelemede;
Sanık ... hakkında tekerrür uygulamasına esas alınan ilamın TCK’nin 106/1 maddesinde düzenlenen tehdit suçuna ilişkin olması ve bu suçun hükümden önce 02.12.2016 tarihinde yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 34. maddesi ile değişik CMK’nin 253/1. maddesi uyarınca uzlaşma kapsamına alınması karşısında; tekerrüre esas alınan hükme ilişkin uyarlama yargılaması yapılıp yapılmadığı araştırıldıktan sonra sonucuna göre TCK'nin 58. maddesinde düzenlenen tekerrür hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Bozmaya uyularak yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmalarda ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hukuka uygun yöntemlerle elde edilen delillerin değerlendirilerek fiilin sanıklar tarafından işlendiğinin tespit edildiği, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, cezaların kanuni takdir sınırlarında uygulandığı tüm dosya kapsamından anlaşılmakla, sanık ... müdafisi ve sanık ...'in temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden hükümlerin ONANMASINA, 25.04.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
